Το ερώτημα απασχόλησε μερικούς από τους μεγαλύτερους διανοητές της εποχής: Μετήλθε το καθεστώς του Κρεμλίνου ένα μέσο του 20ού αιώνα για να λύσει μια διαφορά του 21ου; Πιο απλά, είναι ο πόλεμος τόσο εκτός εποχής, ένα απολίθωμα του παρελθόντος, για να τον χάνει κάποιος πριν καλά-καλά τον ξεκινήσει; Στην απάντηση που επιχειρήθηκε να δοθεί, δεν μετρήθηκε ασφαλώς η δύναμη των όπλων. Αν ο πόλεμος δεν είναι πια επίκαιρος, δεν είναι επειδή δεν μπορεί να τον κερδίσει κανείς με τα κανόνια του, αλλά επειδή δεν αποδίδει πλέον κανένα κέρδος. Αντίθετα, το κόστος είναι τεράστιο.
Είναι κάτι που, ημέρα με την ημέρα, αποτυπώνεται όλο και περισσότερο στον πόλεμο της Ουκρανίας. Ο ρωσικός στρατός θα πάρει – αν ποτέ πάρει – το Κίεβο. Ο Βλαντίμιρ Πούτιν θα έχει κερδίσει. Αλλά πέρα από τους νεκρούς του στρατιώτες, θα του μείνουν η διεθνής απομόνωση, η δυσαρέσκεια της ρωσικής ολιγαρχίας, η καθημαγμένη οικονομία μιας μεγάλης χώρας. Ο Πούτιν ξεκίνησε την εκστρατεία του ως στρατάρχης, αλλά θα την έχει ολοκληρώσει ως παρίας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
