Δεν ήταν, τελικά, παρά μια πλάνη. Υποτίθεται πως ο «τελευταίος δικτάτορας της Ευρώπης» κατοικοέδρευε σε μια πρώην σοβιετική δημοκρατία με λίγο σχετικά πληθυσμό. Πως τυραννούσε μια μικρή χώρα που μπορεί να συνόρευε με την Πολωνία, την Ουκρανία και δύο χώρες της Βαλτικής, αλλά έμοιαζε να βρίσκεται πολύ μακριά από την Ευρώπη – ή μάλλον από μια Ευρώπη που, έχοντας σημαντικότερα προβλήματα να λύσει, ιεραρχούσε το καθεστώς Λουκασένκο χαμηλά στις προτεραιότητές της.
Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία δεν έφερε στην πόρτα της ηπείρου μόνο έναν πόλεμο. Απέδειξε παράλληλα πως ο επιτιθέμενος κυοφορούσε μια δικτατορία. Η προπολεμική Ρωσία του Βλαντίμιρ Πούτιν ήταν ένα αυταρχικό κράτος. Ημέρα με την ημέρα όμως, και όσο ο αμυνόμενος συνεχίζει να αντιστέκεται, ο μανδύας του αυταρχισμού πέφτει. Κι αυτό που αναδύεται δεν είναι τίποτε λιγότερο από ένα δικτατορικό καθεστώς.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
