«Είμαι βέβαιος ότι κάποιοι από τη σοβιετική γραφειοκρατία του κόμματος είχαν αποφασίσει πως τίποτε δεν έπρεπε να εμποδίσει τον Ζαχαριάδη να πραγματοποιήσει την απειλή του» θα πει αργότερα στο «Βήμα» ο γιος του, Σήφης Ζαχαριάδης («Αν δεν αρθούν ΟΛΑ τα μέτρα περιορισμού, εξορίας, στέρησης ελευθερίας μετακίνησης και αναχώρησης απ’ τη Σοβ. Ενωση κ.τ.λ. κ.τ.λ. που εφαρμόζονται ενάντιά μου, τότε την 1η Αυγούστου 1973, σαν έκφραση έσχατης ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ, θ’ αφτοκτονήσω» είχε προειδοποιήσει, κληροδοτώντας το κουφάρι του «στους Μπρέζνιεφ, Κολιγιάννη, Φλωράκη και Σία»).
Οι Σοβιετικοί απέτρεψαν τον νέο γραμματέα Χαρίλαο Φλωράκη να τον συναντήσει και έτσι το ΚΚΕ έστειλε τον Κώστα Λουλέ. Αποδείχθηκε ότι δεν ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος. Δεν τον πίστεψε. Ενα λεπτό μετά τα μεσάνυχτα ώρα Αθήνας και λίγο πριν κρεμαστεί, ο Ζαχαριάδης θα γράψει: «Βγαίνει ότι ο Λουλές το ‘χασε το στοίχημα». Οι Σοβιετικοί κράτησαν κρυφά τα πραγματικά αίτια του θανάτου του μέχρι το 1989. Το 2011 το ΚΚΕ προχώρησε στην πλήρη πολιτική και κομματική αποκατάστασή του, ενώ μέχρι σήμερα κρίσιμες πτυχές της υπόθεσης Ζαχαριάδη παραμένουν στη σκιά της ιστορικής έρευνας.
