Ο Μίκης Θεοδωράκης έθετε την ιδιότητα του πολίτη πάνω από εκείνη του καλλιτέχνη, όπως έχει πει ο ίδιος. Τα δραματικά γεγονότα της εποχής του (Κατοχή, Εμφύλιος, μετεμφυλιακό κράτος και παρακράτος, δικτατορία) δεν του επέτρεψαν να είναι ένας απλός παρατηρητής. «Ως πολίτης θεώρησα πρώτο μου καθήκον την ανάμειξή μου στα κοινά» έχει εξομολογηθεί. Με την ίδια λογική που οδηγήθηκε στο βουνό, στις φυλακές και στις εξορίες, οδηγήθηκε το 1964 και στη Βουλή, για πρώτη φορά, εκλεγόμενος με την ΕΔΑ στην εκλογική περιφέρεια της Β’ Πειραιώς. «Το ζήτημα δεν ήταν τόσο απλό γιατί τώρα ένιωθα κάθε στιγμή την ευθύνη όλων αυτών των ψηφοφόρων που περίμεναν από μένα να σταθώ άξιος της εμπιστοσύνης που μου έδειξαν» έχει γράψει ο ίδιος προλογίζοντας την έκδοση του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων υπό τον τίτλο «Μίκης Θεοδωράκης. Συνθέτης, πολιτικός, στοχαστής» (2009).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
