Ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί στις εμφανίσεις του στη Βουλή να καλύψει την έλλειψη της στρατηγικής του με την ένταση του λόγου του. Ομως αυτό που κάποτε του έβγαινε πηγαία τώρα μοιάζει προσποιητό και παρατραβηγμένο. Είναι άλλο να ηγείσαι ενός κύματος λαϊκής αγανάκτησης και άλλο να πασχίζεις να υποδαυλίσεις μια αγανάκτηση που δεν υπάρχει, σε μια κοινωνία που γύρισε σελίδα.
Ενδεχομένως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να μην έχει αυταπάτες, να επενδύει στην αξιοσημείωτη προσωπική και πολιτική του αντοχή, στη συσπείρωση των πιο προσηλωμένων οπαδών του και στη λογική «ρόδα είναι και γυρίζει». Για να γυρίσει η ρόδα χρειάζεται να κάνει και εκείνος κάτι. Να καθαρίσει την αυλή του προτού τον πνίξουν οι ακαθαρσίες της κυβερνητικής του θητείας. Προς το παρόν, ο κ. Τσίπρας επιλέγει να βρωμίζει την αυλή των γειτόνων του εγκαταλείποντας το δόγμα του ηθικού πλεονεκτήματος «δεν είμαστε όλοι ίδιοι» για το ισοπεδωτικό «είμαστε ίδιοι και απαράλλαχτοι», οπότε ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
