Η αποκλιμάκωση της έντασης των τελευταίων ημερών στις σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας δεν έχει ούτε νικητές, ούτε ηττημένους. Δεν ήταν ένα ποδοσφαιρικό ματς, άρα δεν έχει και σκορ. Ούτε αγώνας μπάσκετ ήταν. Ενα τεντωμένο σκοινί ήταν, τραβήχτηκε και από τις δύο πλευρές και ευτυχώς, πριν σπάσει, και οι δύο πλευρές – το τονίζω, και οι δυο πλευρές – αποφάσισαν να το αφήσουν να «λασκάρει» κάποια μέτρα. Πόσο θα κρατήσει αυτό, δεν ξέρω. Η διαρκής αλλά τόσο ηλίθια, στη σύλληψη και στην υλοποίησή της, επιθετικότητα της Τουρκίας μπορεί να αυξηθεί και πάλι σε μερικές ημέρες ή μερικές εβδομάδες. Αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο.
Το ζητούμενο για την Ελλάδα είναι να μπορεί να την αντιμετωπίσει στα ίσια και σε διπλωματικό επίπεδο (στο στρατιωτικό είναι κομμάτι δύσκολο, δεδομένης και της αριθμητικής υπεροχής της γείτονος), ώστε να μην προχωρήσει το πράγμα επί ζημία των εθνικών κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
