Αυτό που μου συνέβη με τους λεγόμενους Αυτόχθονες Ιθαγενείς Ελληνες είναι περίπου το ίδιο που παθαίνω κάθε φορά που πέφτει το μάτι μου σε κάποιο από αυτά τα καθηλωτικά κιτς σπίτια τύπου Γκας Πορτοκάλος: Πάντα προσπαθώ να σκεφτώ εκείνη τη μία, τη μεγάλη, την καθοριστική στιγμή της έμπνευσης. Την ώρα που, πριν ακόμα πέσουν τα μπετά, ο ιδιοκτήτης, με φωνή στεντόρεια, λέει στον εργολάβο «εδώ, μάστορα, θέλω να χτίσεις νέο Παρθενώνα, αλλά σε παρακαλώ, το θέλω όλο σε φιστικί και στη μάντρα ζωγράφισέ μου δελφίνια».
Ετσι και με αυτό το new entry στα charts της ελληνικής παράνοιας, προσπαθώ να φανταστώ πώς να έγινε. Θα ‘ταν μάλλον μεσημέρι με καύσωνα και με αυτή την υπέροχη ντάγκλα που φέρνει το πολύ φαΐ το καλοκαίρι. Τους φαντάζομαι καθισμένους κάτω από έναν ξεχαρβαλωμένο ανεμιστήρα στην ταβέρνα και ανακατεύοντας με το καλαμάκι τον φραπέ να βρίζουν το κατεστημένο για τα μέτρα και τον «δήθεν κορωνοϊό». Και ξαφνικά, συνθλίβοντας άλλη μια γόπα στο βρωμερό πλαστικό τασάκι που έχει από ώρα υπερχειλίσει, ο μπροστάρης της παρέας βρίσκει τη λύση: «Θα καταργήσουμε την αντιπροσωπευόμενη(sic) δημοκρατία».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
