Ο θάνατος του Χρήστου Λαμπράκη (24 Φεβρουαρίου 1934 – 21 Δεκεμβρίου 2009) συνέπεσε με την έναρξη της ραγδαίας οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που σημάδεψε τη χώρα. Δέκα χρόνια μετά, το μέγεθος της απώλειας στον εκδοτικό χώρο αλλά και στο ευρύτερο πολιτικό και πολιτισμικό πεδίο αναδεικνύει το δυσαναπλήρωτο κενό που άφησε ο εμβληματικός εκδότης του «ΒΗΜΑΤΟΣ» και των «ΝΕΩΝ», ο οποίος σφράγισε με την παρουσία του επί μισό αιώνα τις εξελίξεις. Μια εξόχως ενδεικτική και δυναμική ψηφίδα της προσωπικότητας του Χρήστου Λαμπράκη αποτελεί η δραστηριότητά του την περίοδο της δικτατορίας, φάση η οποία έπαιξε καταλυτικό ρόλο στις προσπάθειές του για την αποκατάσταση των δημόσιων ελευθεριών και συνακόλουθα για την ελευθερία του Τύπου.
Ο «ατομικός φάκελος» που διατηρούσε η Ασφάλεια μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970 (!) αποτελεί ένα ξεχωριστό τεκμήριο για την εκδοτική και πολιτική προσωπικότητά του. Τα στοιχεία που περιέχονται σε αυτόν – μέρος τους δημοσιεύτηκε στο «Βήμα» τον Ιανουάριο του 2017 – αποτυπώνουν τη διαρκή αφύπνιση και τη δράση του στις δυσμενείς συνθήκες του στραγγαλισμού της δημοκρατίας, προκειμένου να μη σιγήσουν τα έντυπα του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη και παρά τη λογοκρισία της χούντας να αποτελέσουν ένα προπύργιο των προσπαθειών για την αποκατάσταση της ελευθεροτυπίας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
