Ο επτάλογος που ανήρτησε στο Facebook ο Παύλος Πολάκης για να μετατρέψει σε κάλυμμα της αφροσύνης του «το ηθικό πλεονέκτημα και το ήθος της Αριστεράς» ήταν 265 λέξεις σκέτης δειλίας. Ούτε ήθος, ούτε πλεονέκτημα. Τα παλικάρια, που επικαλείται συνεχώς «ο αψύς Σφακιανός», έχουν το σθένος να ζητήσουν συγγνώμη όταν κάνουν λάθος, όταν προσβάλλουν τον αδύναμο, είτε ανήκουν στην Αριστερά είτε στους αντιπάλους της. Αυτός ο πρωτόγονος, διπολικός κόσμος, που αποτελείται από «συντρόφους – συναγωνιστές» και «μεγαλόσχημους – λουστραρισμένους εχθρούς», δεν αποτελεί το σύμπαν μόνο του Π. Πολάκη αλλά και του Αλέξη Τσίπρα.
Καμία έκπληξη που επέλεξε το δίλημμα «με τους πολλούς ή με τις ελίτ;» για την προεκλογική εκστρατεία των ευρωεκλογών. Σε ποια ελίτ μπορεί να ενταχθεί άραγε ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος, ή μήπως ο εχθρός είναι εχθρός ανεξαρτήτως των προσωπικών του περιστάσεων; Ο «αριστερός» υπουργός δεν επιτέθηκε στις ιδέες του υποψήφιου ευρωβουλευτή της ΝΔ, επιτέθηκε στην αναπηρία του. Και ο Πρωθυπουργός, καλύπτοντας την απρέπεια του υπουργού του, μετέτρεψε την ατομική δειλία σε συλλογική αναίδεια για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
