Ελβετικές Άλπεις, ώρα 7.05 π.μ. Το αυτοκίνητο που μας μεταφέρει στο Νταβός κινείται με ταχύτητα που θυμίζει Χαμοστέρνας ώρα αιχμής και με βροχή. Όσο διαρκεί το σημειωτόν από μπλόκο σε μπλόκο, η ματιά μας χάνεται στις χιονισμένες πλαγιές και στις καμινάδες που αχνίζουν και η σκέψη μας στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ της χώρας που αγγίζει τα 92 χιλιάδες δολάρια.
Με τους συναδέλφους της αποστολής αναρωτιόμαστε γελώντας αν μοιράζονται οι Ελβετοί τη δική μας τηλεοπτική αισθητική. Θα παίξει άραγε στα βραδινά δελτία τίτλος «Αστακός το Νταβός»;
Στο κέντρο αυτού του ελβετικού θερέτρου των δέκα χιλιάδων κατοίκων η εικόνα είναι ακόμη πιο ασυνήθιστη: Καλογυαλισμένες μαύρες Μερσεντές, θηριώδη τζιπ και βανάκια παντού. Φρουροί που φορούν ακουστικά και για να συνεννοηθούν «μιλούν» στους καρπούς τους, όπως στις ταινίες. Και ανάμεσά τους, σκιέρ που ανηφορίζουν αμέριμνοι στο χιονοδρομικό και παιδάκια με πολύχρωμα ρούχα που πάνε στο σχολείο. Πώς να είναι άραγε η ζωή στο Νταβός τις υπόλοιπες 360 μέρες του χρόνου;
Την εβδομάδα που μας πέρασε, παρά τις ηχηρές απουσίες, συγκεντρώθηκαν εδώ σχεδόν τρεις χιλιάδες ηγέτες, επικεφαλής επιχειρηματικών κολοσσών, κορυφαίοι επιστήμονες, κεντρικοί τραπεζίτες και opinion leaders από ολόκληρο τον κόσμο.
Με τίτλο «Συνεργασία σε έναν κατακερματισμένο κόσμο» το φόρουμ εστίασε κατά βάση στις εξής πέντε θεματικές:
1. Η κρίση του αυξανόμενου κόστους διαβίωσης και οι προεκτάσεις της σε επίπεδο κοινωνικής συνοχής και δημοκρατίας.
2. Ο πόλεμος στην Ουκρανία και όσα συνεπάγεται σε όλα τα πεδία, από το γεωπολιτικό ως την παραγωγή τροφής.
3. Το κλίμα, όχι πια ως απειλή κλιματικής αλλαγής αλλά ως εν εξελίξει κλιματική κρίση.
4. Η επισιτιστική ανασφάλεια.
5. Η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση.
Τι απ’ όλα αυτά συζητούμε εμείς στην Ελλάδα; Δύο μήνες πριν από τις εκλογές τι ξέρουν οι πολίτες για τα προγράμματα των κομμάτων; Ψάχνουμε ποιος θα συγκυβερνήσει με ποιον, συζητούμε τι επιδόματα δίνονται ή τάζονται, αλλά όχι τι λέει ο καθένας για τα μεγάλα θέματα της χώρας και της εποχής. Ακόμη και την απογραφή στα μέτρα των εκλογών τη φέραμε και αντί να συζητούμε το Δημογραφικό, μιλάμε για τις έδρες ανά περιφέρεια.
Όσο μπορώ να θυμηθώ, ο μόνος πολιτικός που τολμούσε να θέτει όσα κεφαλαιώδη συζητούσαν και εκτός συνόρων, ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου. Και σε κάθε τέτοια του απόπειρα βέβαια εισέπραττε χλεύη. Ενδεχομένως γιατί είναι πιο εύκολο, αλλά και πιο ευπώλητο, να μιλά κανείς για το δάκρυ της Αννας-Μαρίας και τις βόλτες της Μαρί-Σαντάλ.
