Η σχέση, θα έλεγε κανείς, αναλώθηκε γρήγορα. Εξαντλήθηκε σε κάνα δυο εναγκαλισμούς το 2015, ένα μήνυμα ενθάρρυνσης στις εκλογές εκείνης της χρονιάς, άλλο ένα, παρηγορητικό αυτή τη φορά, τέσσερα χρόνια αργότερα: «Δύναμη, Αλέξη, δεν πήραμε το Μανχάταν, αλλά ήσουν άξιος και γενναίος» έγραψε ο Πάμπλο Ιγκλέσιας τον Ιούλιο του 2019.
Δεν είναι όμως η ανταπόδοση της παρηγοριάς αυτή που ενδιαφέρει τώρα που ο ηγέτης της ισπανικής Αριστεράς είπε «αντίο» στην πολιτική. Τι άλλο θα μπορούσε να του γράψει εξάλλου ο Αλέξης Τσίπρας; Πως, αν και άξιοι και γενναίοι, δεν πήραμε ούτε τη Μαδρίτη; Ναι, η πορεία δεν ήταν ακριβώς κοινή – ο Ιγκλέσιας δεν έβλεπε τίποτε περισσότερο στη Συμμαχία του Νότου που ευαγγελιζόταν ο Τσίπρας από ένα κέλευσμα, μάλλον πολύ βαλκανικό για να συγκινήσει κάποιον στην Ιβηρική, παρά ανατρεπτικό. Ο βίος όμως ήταν παράλληλος – ακόμη και ανάμεσα στην επιμελημένη αντισυμβατικότητα της γραβάτας και την εντελώς συμβατική υποτέλεια στις πολυτέλειες μιας βίλας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
