Τέτοια εποχή το Σαν Σεμπαστιάν είναι λουσμένο στον ήλιο. Η Μαρία παρακολουθεί με σχετικό άγχος τη διαδρομή στον χάρτη και αν τα υπολογίζει σωστά, στην επόμενη στάση κατεβαίνει. Είναι η πρώτη της μέρα στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Χώρας των Βάσκων και το Erasmus ήταν στα πλάνα της από πάντα, οπότε όλο αυτό, όπως και να το κάνουμε, είναι σπουδαία υπόθεση. Το λεωφορείο κόβει ταχύτητα. Η φίλη μας κατεβαίνει και μένει να χαζεύει το μάλλον πρωτόγνωρο για εν Ελλάδι φοιτήτρια θέαμα: Το κτίριο από μόνο του δεν είναι κάτι ιδιαίτερο. Μοιάζει να μετρά τέσσερις-πέντε δεκαετίες, είναι όμως πεντακάθαρο και φροντισμένο. Μα κυρίως είναι ζωντανό και «υγιές». Στα γρασίδια που απλώνονται μπροστά του δεκάδες φοιτητές διαβάζουν, γελούν, τρώνε και λιάζονται.
Την ίδια ώρα, δυο χερσονήσους και κάτι έτη φωτός παραπέρα, η Αλίθια βρίσκεται μέσα σε ένα άλλο λεωφορείο που κατεβαίνει τη Σόλωνος.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
