Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης υπήρξε ένας παρεμβατικός και επίμονος πολιτικός που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο σημάδεψε με την παρουσία του την πολιτική μας ζωή για πολλές δεκαετίες. Ανήκε σε μια γενιά πολιτικών που τροφοδότησαν πάθη και διχαστικές αντιπαραθέσεις αλλά ταυτόχρονα κατάφεραν να δημιουργήσουν μια εξίσου παθιασμένη σχέση με πλήθη λαού που τους πίστεψαν και επένδυσαν σ’ αυτούς.
Πέρα από πολιτικές και ιδεολογικές απόψεις ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης – όπως και ο μεγάλος του αντίπαλος, ο Ανδρέας Παπανδρέου – ήταν ένας γοητευτικός συνομιλητής που προσπαθούσε να σε πείσει για την ορθότητα των επιλογών του, για τη συνέπεια της πολιτικής του. Αυτό επιχειρεί να κάνει και στον δεύτερο τόμο των αφηγήσεών του στον Αλ. Παπαχελά για την πιο πρόσφατη περίοδο της δράσης του μεταξύ 1974-2016. Είναι εμφανές από τις αφηγήσεις του ότι τον διακατέχει η επιθυμία για την ιστορική δικαίωσή του.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
