Το σχήμα είναι απλό: Αφού ο ιός δεν κάνει διακρίσεις, στέλνοντας στις κλινικές Covid ακόμη και νέους, τότε ποιος πρέπει να κάνει; Εξίσου απλή θα έπρεπε να ήταν και η απάντηση: Ολοι εκείνοι που θέλουν να τον καταπολεμήσουν με κάθε μέσο που έχουν στη διάθεσή τους. Ολοι μας, χωρίς διακρίσεις.
Η πραγματικότητα αποδεικνύεται συνήθως πιο περίπλοκη από τα απλά σχήματα. Ετσι και σε αυτή την πανδημική κρίση. Το εμβόλιο δεν θεωρείται απ’ όλους πρόσφορο μέσο στη μάχη με τον ιό, ο ρόλος του υπονομεύεται από την άρνηση και την καχυποψία ή την επιφυλακτικότητα. Η απόφαση της κυβέρνησης να μπαίνουν σε καθεστώς αναστολής εργασίας οι εκπαιδευτικοί που αρνούνται να προσκομίσουν τα δικαιολογητικά εμβολιασμού, νόσησης ή διαγνωστικού ελέγχου λογίστηκε ως «αυταρχική στροφή» και «υποχρεωτικότητα από την πίσω πόρτα» ή ακόμη και «καταναγκασμός».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
