Με σημαία ευκαιρίας ο Τσίπρας στη ΔΕΘ

Με φόντο το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, όπου θα κυριαρχεί η παρουσία τής ναυαρχίδας του 6ου Στόλου, ο Αλέξης Τσίπρας παίζει στην 83η ΔΕΘ ένα από τα τελευταία του χαρτιά.

Οι εξαγγελίες του και η αγωνία για την αναστροφή του αρνητικού για την κυβέρνηση κλίματος, έπειτα από τριάμισι χρόνια οικονομικής εξόντωσης των πολιτών και ενώ οι πληγές από τον όλεθρο του καλοκαιριού στο Μάτι παραμένουν ανοιχτές, είναι απλώς μία πτυχή της εφετινής παρουσίας του Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη.

Μία άλλη είναι το ποντάρισμα της κυβέρνησης της πρώτη φορά Αριστεράς στις σχέσεις της με τις ΗΠΑ. Εξ ου και η πρωτοφανώς έντονη αμερικανική παρουσία στη Θεσσαλονίκη, αλλά και οι συνεχείς δημόσιες παρεμβάσεις από πλευράς Ουάσιγκτον για τη στρατηγική συνεργασία και τη σημασία της Ελλάδας σε ό,τι αφορά τους αμερικανικούς σχεδιασμούς στη Μέση Ανατολή και στη ΝΑ Ευρώπη.

Αποκορύφωμα όλων αυτών είναι η παρουσία του «USS Mount Whitney» στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Κατά πολλούς, θυμίζει άλλες εποχές και ξυπνά περίεργες μνήμες. Από περιόδους στις οποίες η Αριστερά διακατεχόταν από βαθύ αντιαμερικανισμό και οργάνωνε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας κατά του καπιταλισμού, του ιμπεριαλισμού και όλων των δεινών που, κατά τις απόψεις της, εκπορεύονταν από την Ουάσιγκτον.

Η μεγάλη αυτή παραδοξότητα και ο εναγκαλισμός του ΣΥΡΙΖΑ με τις ΗΠΑ και την κυβέρνηση Τραμπ είναι μία από τις παραμέτρους στις οποίες ο κ. Τσίπρας στηρίζει τις ελπίδες του.

Παρά ταύτα, η νέα αυτή πραγματικότητα εγείρει σοβαρά ερωτήματα. Κατ’ αρχάς παραμένει ασαφές, και στην ουσία άγνωστο, σε τι αποβλέπει η ελληνική κυβέρνηση με την παραχώρηση πρωτοφανών στρατιωτικών διευκολύνσεων στις ΗΠΑ. Και σε δεύτερο επίπεδο, αρχίζουν να τίθενται ζητήματα γενικότερου προσανατολισμού της πολιτικής της, δεδομένου ότι όλα αυτά συμβαίνουν ενώ οι σχέσεις Ευρώπης – Ουάσιγκτον επιδεινώνονται σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο λόγω του εμπορικού πολέμου που έχει κηρύξει ο αμερικανός πρόεδρος.

Σε αυτό το περιβάλλον, ο κ. Τσίπρας επιχειρεί, αρχής γενομένης από την εφετινή ΔΕΘ, να δείξει τον δρόμο προς τις κάλπες. Και ευελπιστεί ότι οι εξαγγελίες του, υπό τον μανδύα των μέτρων αποκατάστασης των καταστροφών που επέφεραν οι επιλογές τής μέχρι στιγμής διακυβέρνησης, θα πετύχουν έναν διπλό στόχο:

Αφενός, να καλλιεργήσουν προσδοκία σε ομάδες επιδοματούχων και επαγγελματιών που προσβλέπουν σε κάποια ελάχιστη ελάφρυνση των βαρών της τελευταίας τριετίας. Αφετέρου, να προκαλέσουν τον φόβο ότι μια κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν πρόκειται να ακολουθήσει την ίδια «ευεργετική» πολιτική. Κατά πάσα πιθανότητα, στις προθέσεις της ομάδας περί τον Πρωθυπουργό περιλαμβάνεται και η ναρκοθέτηση του πεδίου ώστε να είναι η επόμενη κυβέρνηση αυτή η οποία θα πρέπει να λάβει επώδυνες αποφάσεις.

Υπό αυτές τις συνθήκες, από τη Δευτέρα το πρωί ξεκινά ατύπως η προεκλογική περίοδος, χωρίς αυτή τη στιγμή να είναι γνωστό πότε ακριβώς θα στηθούν οι κάλπες, αν και είναι δεδομένο ότι τον Μάιο του 2019 θα γίνουν οι ευρωεκλογές και οι αυτοδιοικητικές.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι γενικές εξαγγελίες από το βήμα της Διεθνούς Εκθεσης είναι μόνο η αρχή.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το επιτελείο του κ. Τσίπρα έχει επιλέξει την παροχολογία σε δόσεις και με την επίφαση συμμετοχής των κοινωνικών φορέων στον τρόπο με τον οποίο θα μοιραστούν τα «πακέτα».

Παρ’ όλα αυτά και τους σχεδιασμούς επί χάρτου, η συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου ποντάρει και σε άλλα τραπέζια, με την ελπίδα της δημοσκοπικής ανάκαμψης και της αναπτέρωσης του ηθικού στελεχών και οπαδών.

Βασική επιλογή σε αυτό το πλαίσιο είναι η σύγκρουση μέχρις εσχάτων και με κάθε μέσο με την αντιπολίτευση. Βασικό εργαλείο θα είναι η κινδυνολογία περί ακροδεξιάς παρέκκλισης της ΝΔ, η ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής, η σκανδαλολογία και ο συνεχής πόλεμος με τον αντιπολιτευόμενο Τύπο.

Χαρακτηριστική ως προς αυτό ήταν η αναφορά του Νίκου Παππά μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας χορήγησης των πέντε τηλεοπτικών αδειών και έπειτα από πολλές απόπειρες. Φρόντισε ο υπουργός ΨΗΠΤΕ να επισημάνει ότι οι άδειες όπως δόθηκαν έτσι μπορούν και να ανακληθούν, καθώς και ότι υπάρχουν πολλά ακόμη να γίνουν ως προς το περιεχόμενο των τηλεοπτικών σταθμών, σε μια πρωτοφανή και απροκάλυπτη εκδήλωση προθέσεων χειραγώγησης.

Παρά τις επιθυμίες και τις ελπίδες της ηγετικής ομάδας της κυβέρνησης, στην πορεία προς τις κάλπες υπάρχουν κάποιες παράμετροι τις οποίες δεν είναι σε θέση να ελέγξει.

Η μία είναι η εμπεδωμένη πλέον αίσθηση ανεπάρκειας σε όλα τα επίπεδα, έπειτα από τις πυρκαγιές του καλοκαιριού και τον τραγικό θάνατο δεκάδων πολιτών. Οι διαδικασίες νομικής διερεύνησης των ευθυνών έχει ήδη οδηγήσει στη διαβίβαση της σχετικής δικογραφίας στη Βουλή, καθώς σε αυτήν περιλαμβάνονται τα ονόματα δύο πρώην υπουργών, των κ.κ. Σκουρλέτη και Τόσκα.

Η άλλη παράμετρος είναι η εξέλιξη στο Μακεδονικό. Η διεθνής πίεση για την επικύρωση της συμφωνίας Τσίπρα – Ζάεφ είναι πλέον απροκάλυπτη, με την καγκελάριο Μέρκελ, Ευρωπαίους και νατοϊκούς αξιωματούχους να παρελαύνουν από τα Σκόπια, τον πρόεδρο Τραμπ να στέλνει επιστολές και την ευρύτερη περιοχή να βρίσκεται σε αναβρασμό.

Εν αναμονή της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος στο τέλος του μηνός στη γειτονική χώρα, γίνεται πλέον σαφές ότι προϊόν της συμφωνίας είναι η καταχρηστική παγίωση της ονομασίας «Μακεδονία» και η επισημοποίηση της μακεδονικής ιθαγένειας και γλώσσας για τους κατοίκους της χώρας.

Η μεταφορά της διαδικασίας στην ελληνική πλευρά σε επόμενο στάδιο –και κατά τα φαινόμενα, στις αρχές του επόμενου έτους –είναι δύσκολο αυτή τη στιγμή να προβλεφθεί τι είδους εξελίξεις θα πυροδοτήσει στην Ελλάδα.

Κατά κάποια εκδοχή, το συγκεκριμένο ζήτημα παραμένει ένα από τα «παράθυρα» του κ. Τσίπρα για προσφυγή στις κάλπες, ή πάντως για καλλιέργεια εσωτερικής αναταραχής. Η πιθανολογούμενη υποδαύλιση εθνικιστικών παθών και η ενίσχυση ακροδεξιών πολιτικών σχηματισμών αντιμετωπίζεται από την κυβέρνηση ως στοιχείο το οποίο θα μπορούσε να πλήξει εκλογικά τη ΝΔ. Υπό αυτή την έννοια, πολιτικά στελέχη της αντιπολίτευσης επισημαίνουν τον κίνδυνο εργαλειοποίησης του Μακεδονικού από τον κ. Τσίπρα. Και υπενθυμίζουν ότι κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης έχουν διασυνδέσει με δηλώσεις τους το ζήτημα με τις εξελίξεις στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό.