Το ΣτΕ με μεγάλη πλειοψηφία έκρινε συνταγματική την πανεπιστημιακή αστυνομία θεωρώντας ότι «δεν παραβιάζεται η ακαδημαϊκή ελευθερία και το αυτοδιοίκητο των ΑΕΙ» (11/5).
Η απόφαση αποτελεί κόλαφο για τους προσφεύγοντες και τους υποστηρικτές τους, μεταξύ των οποίων και κάποιοι… «δημοκρατικοί συνταγματολόγοι»!
Οπως ήταν (περίπου) αναμενόμενο, το ΣτΕ δέχτηκε επίθεση από όσους θεωρούν ότι τα δικαστήρια, η Δικαιοσύνη, τα πανεπιστήμια, ο Τύπος, η δημοσιογραφία κ.λπ. οφείλουν να λειτουργούν σαν συνιστώσες της Αριστεράς και να προάγουν τις απόψεις της (δήλωση Ν. Φίλη, 11/5).
Πάμε παρακάτω.
Από τη μια πλευρά έχουμε λοιπόν την αστυνομία (κανονική και πανεπιστημιακή), που είναι μια συνταγματική δύναμη.
Προβλέπεται από το Σύνταγμα, δρα στο πλαίσιο του Συντάγματος, ελέγχεται κατά το Σύνταγμα και τους νόμους.
Από την άλλη έχουμε αντιεξουσιαστές και ακροαριστερούς με βαριοπούλες. Η δράση τους δεν προβλέπεται από κανένα Σύνταγμα, αλλά φυσικά υπόκειται στους νόμους όπως η δράση κάθε πολίτη.
Και φυσικά έχουμε τις νόμιμες πανεπιστημιακές αρχές. Δεν τελούν υπό την εποπτεία καμίας συμμορίας ή κομματικής οργάνωσης. Και δεν χρειάζονται την άδεια κανενός αντιεξουσιαστή ή ακροαριστερού να φτιάξουν στο ΑΠΘ βιβλιοθήκη ή ντισκοτέκ.
Αυτά είναι τα δεδομένα του προβλήματος. Για τη μεγαλοψυχία της συζήτησης προσπερνώ τις βαριοπούλες, το ξύλο και την τρομοκρατία που ασκείται από τέτοιες συμμορίες στον πανεπιστημιακό χώρο.
Το ερώτημα είναι με ποιους είμαστε. Με την έννομη τάξη ή με τους τραμπούκους;
Προσωπικά δεν μπορώ να κατανοήσω το δίλημμα. Ευλόγως και χωρίς πολλές κουβέντες, κάθε δημοκρατικός και έντιμος άνθρωπος συντάσσεται με την έννομη τάξη. Θέλει υγιή, ασφαλή και αποδοτικά πανεπιστήμια.
Ερώτηση κρίσεως. Η αξιωματική αντιπολίτευση με ποιους είναι;
Θεωρητικά θα έπρεπε κι αυτή να συντάσσεται με την πολιτεία και τους εκπροσώπους της.
Οταν όμως ακούς τον Γραμματέα του κόμματος, υποψιάζεσαι πως ούτε αυτός αντιλαμβάνεται ακριβώς το δίλημμα (Δ. Τζανακόπουλος, ΕΤ1, 11/5).
Εκτός αν είναι με τους άλλους!
