Καβγάς; Ηταν αυτός στο δείπνο των ηγετών στην Πράγα άλλος ένας καβγάς; Δεν είναι μόνο τα αναρίθμητα δάνεια της γλώσσας που υπενθυμίζουν πως οι ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν εξαντλούνται στους διαπληκτισμούς. Είναι και αυτός ο καβγάς, ο δανεισμένος από τα τουρκικά, που μαρτυρά πως τα όρια της πολιτικής Ερντογάν εξαντλούνται ακριβώς εκεί: σε αλλεπάλληλα επεισόδια, τα οποία ο τούρκος πρόεδρος μπορεί να στήσει σχεδόν παντού. Αλλά συνιστά αυτό πολιτική;
Θα μπορούσε και να είναι πολιτική εάν η τέχνη της διπλωματίας ήταν ένα διαρκές μουρμουρητό. Κανένας όμως δεν μπορεί να ακούει μια συνεχή γκρίνια στα αφτιά του. Στην Πράγα δεν μαζεύτηκαν 44 άνθρωποι για να ακούσουν τα παράπονα κάποιου και μάλλον κανένας δεν θα ήθελε να συνοδέψει το φαγητό του με τη θέα ενός οργισμένου Τούρκου. Στο δείπνο φάνηκε πως η διεθνής κοινότητα μπορεί να εκτιμήσει ένα καλό μενού. Ολο και λιγότερο όμως φαίνεται να εκτιμά την Τουρκία ως υπολογίσιμη δύναμη. Η Τουρκία ακούγεται όλο και περισσότερο σαν ενοχλητική μουρμούρα. Τι κάνεις σε αυτές τις περιπτώσεις; Τρως κλείνοντας τ’ αυτιά σου.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
