Ενα από τα πιο χτυπητά χαρακτηριστικά στη ζωή των μαζών, γράφει ο Ελίας Κανέτι, είναι η μανία καταδίωξης, μια ιδιαίτερη οργισμένη ευαισθησία και νευρικότητα απέναντι σε εχθρούς που έχουν μια για πάντα οριστεί ως τέτοιοι. Οπως και να συμπεριφέρονται οι «εχθροί», η μάζα βλέπει να προέρχονται από μια ατράνταχτη κακία, μια προκατειλημμένη απόφαση για την ανοιχτή ή δόλια καταστροφή της. Αυτή η περιγραφή αντικατοπτρίζει με απόλυτη σαφήνεια νομίζω αυτά που ζούμε τις τελευταίες μέρες γύρω από τα ποδοσφαιρικά – και όχι μόνο – δρώμενα.
Μια σύγκρουση χωρίς όρια, που με τη βοήθεια των καιροσκοπικών και εκτός κάθε ορίων λογικής κυβερνητικών αντιδράσεων, απειλεί να δυναμιτίσει την πολιτική και κοινωνική ατμόσφαιρα. Δυστυχώς στην Ελλάδα τα πάθη ενδημούν, με αποτέλεσμα να είναι εύκολο οπαδικοί, κομματικοί και γενικώς κάθε είδους αδικημένοι και καταπιεσμένοι στρατοί να βγουν στο προσκήνιο, απειλώντας θεούς και δαίμονες που τους κατατρύχουν. Οταν έχουν μάλιστα απέναντί τους μια φοβική εξουσία, που αντί για νόμους, δικαιοσύνη και αρχές προτάσσει ψηφοθηρικές λογικές, η κατάσταση τείνει να γίνει ανεξέλεγκτη.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
