Θα το έχετε πληροφορηθεί, δεν αμφιβάλλω, ότι το Κατάρ έχει θιγεί βαθύτατα από την εμπλοκή του τιμημένου ονόματός του στη βρωμερή υπόθεση, την οποία (λόγω μιας αδιανόητης παρεξήγησης που επικράτησε παγκοσμίως) οι πάντες αποκαλούν «Qatargate». Είναι πολύ περήφανοι άνθρωποι οι Καταριανοί, γι’ αυτούς το καθαρό τους το κούτελο είναι υπέρτατη αξία και τώρα έρχεται αυτή η υπόθεση να αμαυρώσει την εικόνα της προόδου που πέτυχε η χώρα τους.
Καϊλή: Την επισκέφθηκε στις φυλακές του Χάρεν ο πατέρας της
Πρόοδος τόσο εντυπωσιακή ώστε μόλις προ μηνός κοτζάμ αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εκθείαζε το Κατάρ ως πρωτοπόρο στον τομέα των εργασιακών, που αφήνει πίσω τις ευρωπαϊκές χώρες να τρώνε τη σκόνη του. Και τώρα, η κακία του κόσμου, ο φθόνος, εμπλέκει τη χώρα τους σε αυτή την περιπέτεια! Δεν μου κάνει εντύπωση ότι προ ημερών καταριανός διπλωμάτης στις Βρυξέλλες άφησε να εννοηθεί ότι η σπίλωση του Κατάρ μπορεί να έχει επιπτώσεις στην προμήθεια αερίου στις χώρες της Ευρώπης.
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Ο βαθύτερος λόγος του θυμού των Καταριανών είναι, κατά την εκτίμησή μου, ότι η υπόθεση Καϊλή τους εκθέτει εκεί ακριβώς όπου τους πονάει, εκεί όπου τους χτυπούν οι επικριτές τους: στις εργασιακές συνθήκες και τα συναφή δικαιώματα.
Αποκαλύπτεται τώρα ότι είχαν την καημένη την Εύα ως εκπρόσωπο Τύπου του Κατάρ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (διότι έτσι την αποκαλούσαν συνάδελφοί της εξαιτίας της φανερής υποστήριξής της στις υποθέσεις του εμιράτου), χωρίς ασφάλιση, χωρίς ιατροφαρμακευτική κάλυψη, χωρίς νομική ή διπλωματική κάλυψη. Την είχαν δηλαδή εντελώς ξεκρέμαστη σε έναν τόσο κρίσιμο ρόλο και υπό συνθήκες μαύρης (αδήλωτης) εργασίας! Πώς να μην ξεσπά μετά ο σάλος και να μην έρχονται και πάλι τα εργασιακά του Κατάρ στο προσκήνιο του ενδιαφέροντος; Αν την είχαν προσλάβει κανονικά την κοπέλα, με τους ισχύοντες όρους στις Βρυξέλλες, τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί…
ΑΘΩΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΑ
«Αθώα χωρίς αστερίσκους» βρίσκει ο διακεκριμένος ποινικολόγος Μιχάλης Δημητρακόπουλος την Εύα Καϊλή και δηλώνει ότι τα νέα στοιχεία για την εμπλοκή της, που δημοσιεύθηκαν στον βελγικό και ιταλικό Τύπο, δεν έχουν σχέση με τη δικογραφία. Ως προς την αθωότητά της, θα συμφωνήσω απολύτως μαζί του, με τη διαφορά ότι την εννοώ κάπως διαφορετικά.
Βάσει των νέων στοιχείων του ξένου Τύπου (αυτών που αμφισβητεί ο κ. Δημητρακόπουλος), μόλις η τέως αντιπρόεδρος πληροφορήθηκε τη σύλληψη του συντρόφου της και μέχρι να συλληφθεί και η ίδια έσπευσε να τηλεφωνήσει σε διαφόρους της παρέας για να τους προειδοποιήσει.
Αυτά τα τηλεφωνήματα έδωσαν τη δυνατότητα στις Αρχές να υπερβούν την ασυλία της και να τη συλλάβουν. Αθωότητα είναι και αυτή η στάση, αλλά διαφορετικού τύπου. Αθωότητα ήταν εν τέλει η έπαρση και η αλαζονεία της. Κατοικούσε σε έναν κόσμο σε παστέλ χρώματα, αυτάρεσκη και ανυποψίαστη για τις υποψίες των τρίτων εις βάρος της. Αν απλώς είχε δει καμιά σειρούλα στο Netflix, θα αντιλαμβανόταν ότι το τηλέφωνό της είναι παγιδευμένο και δεν θα το χρησιμοποιούσε. Ίσως τώρα να ήταν πολιορκημένη στο διαμέρισμά της· πάντως, δεν θα ήταν στη φυλακή…
ΖΗΤΗΜΑ ΡΗΤΟΡΙΚΗΣ
Έτυχε τη Δευτέρα να περάσω από τη Βουλή και είχα μια σπάνια εμπειρία που πρέπει να σας την αφηγηθώ. Περπατούσα στον διάδρομο, η πόρτα του βουλευτηρίου ήταν ανοιχτή και μπορούσες να ακούσεις ότι συζητούσαν το νομοσχέδιο για θέματα Τύπου που είχε καταθέσει ο Γιάννης Οικονόμου.
Τον λόγο είχε ο Χάρης ο «διά τούτο λέγω» Καστανίδης και μιλούσε αργά, σχεδόν τελετουργικά, προφέροντας την κάθε λέξη με μεγαλοπρέπεια. Περνώντας την πόρτα και συνεχίζοντας, παραμέρισα για να περάσει ένα ποτάμι από παιδιά του Δημοτικού, που τα είχαν φέρει οι δάσκαλοί τους να δουν το κτίριο και τις εκθέσεις της Βουλής.
Τη στιγμή εκείνη, ο Χάρης, όπως το συνηθίζει, ύψωσε απότομα μια στεντόρεια φωνή, ακριβώς στο σημείο της πρότασης που έδινε την έμφαση! (Δεν ήταν ηλεκτροπληξία ούτε αυτή τη φορά. Είναι το ρητορικό στυλ του τέτοιο. Θα το χαρακτήριζα ρωμαϊκό, τύπου Αστερίξ…) Ευτυχώς, είχα πάρει τη στροφή, που λέτε, οπότε αυτόματα, χωρίς να το συνειδητοποιώ, κόλλησα με την πλάτη στον τοίχο κρατώντας την αναπνοή μου. Αντέδρασα έτσι επειδή φοβήθηκα, το ομολογώ, μήπως από την έκρηξη του Χάρη εκτοξεύονταν τριγύρω τίποτε παιδάκια του Δημοτικού να τρέχουν πανικόβλητα…
ΒΙΑΖΕΤΑΙ
Ήταν επόμενο ο Κίσινγκερ να ακούσει τα εξ αμάξης από τους Ουκρανούς. Οχι επειδή είναι 99 ετών και τα ‘χει χαμένα – αντιθέτως, τα έχει τετρακόσια. Τα άκουσε επειδή είπε αυτό που όλοι οι ειδικοί σκέφτονται, αλλά φοβούνται να εκστομίσουν δημοσίως: ότι για να τελειώσει ο πόλεμος πρέπει να κρατήσουν οι Ρώσοι τις ανατολικές περιοχές που έχουν κατακτήσει, να διαπραγματευτούν το μέλλον της Κριμαίας και την ασφάλεια της Ουκρανίας να την εγγυηθεί το ΝΑΤΟ (να ενταχθεί δηλαδή).
Όποιος γνωρίζει την περίπλοκη ιστορία της περιοχής, αντιλαμβάνεται ότι αυτές πάνω-κάτω είναι οι γραμμές μιας βιώσιμης λύσης, δεδομένου ότι μακροπρόθεσμα η παράταση του πολέμου λειτουργεί προς όφελος της Ρωσίας. Ας θυμηθούμε το προηγούμενο του λεγόμενου Χειμωνιάτικου Πολέμου (Winter War) του 1939-1940. Οι Φινλανδοί, με ηρωισμό που θυμίζει τους Ουκρανούς σήμερα, απέκρουσαν τους σοβιετικούς εισβολείς, προκαλώντας τους τεράστιες απώλειες σε ανθρώπους και υλικό. Παρά ταύτα, στο τέλος υποχρεώθηκαν να συμβιβαστούν με τους Σοβιετικούς.
