Στο Μέγαρο Μαξίμου επικρατεί τους τελευταίους μήνες μια λειτουργική ισορροπία, σύμφωνα με τα όσα και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός μεταφέρει σε συνομιλητές του.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρέθηκε αντιμέτωπος με πολλαπλές κρίσεις στο περιβάλλον των συνεργατών του, με κυριότερη την αποπομπή του πρώην γενικού γραμματέα του Πρωθυπουργού Γρηγόρη Δημητριάδη, λόγω της υπόθεσης των υποκλοπών. Ακολούθησε η μίνι κρίση με τις αποχωρήσεις των Γιάννη Μπρατάκου και Σταύρου Παπασταύρου και πλέον προτεραιότητα του Πρωθυπουργού είναι η αποφυγή των εντάσεων και των βεβιασμένων αναδιατάξεων στο στενό επιτελείο στελεχών που τον περιβάλλει.
Η μεταβολή της σύνθεσης του κέντρου λήψης των κυβερνητικών αποφάσεων έχει επιφέρει και διαπιστωμένες αλλαγές στο παρασκήνιο της κυβερνητικής δραστηριότητας. Πολλές πηγές αναφέρουν ότι κατά τη διάρκεια της πρώτης περιόδου διακυβέρνησης η αποτελεσματικότητα στην υλοποίηση και διεκπεραίωση ήταν πολύ μεγαλύτερη. Ηταν όμως και πολύ διαφορετικές οι συνθήκες, σημειώνουν οι ίδιες πηγές, καθώς η περίοδος εκείνη συνέπεσε με την κρίση της πανδημίας, η οποία εν πολλοίς διευκόλυνε τη λειτουργία του συγκεντρωτικού μοντέλου.
Πλέον, οι αλλαγές σε πρόσωπα και ευρύτερες συνθήκες διαμορφώνουν ένα πολύ πιο σύνθετο περιβάλλον, με την ετερόκλητη ομάδα των πρωθυπουργικών συνεργατών να επιχειρεί καθημερινώς τη διαφύλαξη μιας εσωτερικής ισορροπίας.
Η νευραλγική θέση του Κουτνατζή
Κεντρικό πρόσωπο στη νέα δομή του Μεγάρου Μαξίμου είναι ο γενικός γραμματέας του Πρωθυπουργού, Στέλιος Κουτνατζής, ο οποίος λειτουργεί αθόρυβα και μακριά από κάθε είδους δημοσιότητα. Ασκεί καθημερινώς τα καθήκοντα που αντιστοιχούν στην πολιτική του θέση, είναι σε συνεχή ανοιχτή γραμμή με τον Πρωθυπουργό, παράλληλα όμως εξακολουθεί να έχει την πλήρη εποπτεία του νομοθετικού έργου, παρά την αντικατάστασή του στη θέση του γενικού γραμματέα Κοινοβουλευτικών και Νομοθετικών Θεμάτων από τη Χριστίνα Τσάκωνα και καθώς δεν έχει ανατεθεί η εποπτική αρμοδιότητα σε άλλον υπουργό ή υφυπουργό παρά τω Πρωθυπουργώ.
Ο υπουργός Επικρατείας Ακης Σκέρτσος εξακολουθεί να έχει τον νευραλγικό ρόλο της παρακολούθησης και του συντονισμού του κυβερνητικού έργου, έστω και αν βρίσκεται πλέον στο στόχαστρο μιας μεγάλης μερίδας βουλευτών. Είναι και ο πρώτος ο οποίος έχει μετακινήσει το γραφείο του από το Μέγαρο Μαξίμου στο Μέγαρο Μποδοσάκη, αν και από την πρώτη ημέρα της διακυβέρνησης τον περισσότερο χρόνο περνούσε στο γραφείο του στο κτίριο του παλαιού υπουργείου Εσωτερικών, επί της οδού Βασιλίσσης Σοφίας.
Ρόλο μπαλαντέρ έχει ο επίσης υπουργός Επικρατείας Μάκης Βορίδης, ο οποίος έχει γραφείο στον πρώτο όροφο του Μαξίμου και στον τελευταίο του κτιρίου της οδού Ζαλοκώστα, ενώ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης περνά περισσότερες ώρες στο Μέγαρο Μαξίμου από όλους τους προκατόχους του.
Με το βλέμμα στην ΚΟ και στο κόμμα
Οι πρόσφατες προσθήκες του δεύτερου υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ, Γιώργου Μυλωνάκη, και του συμβούλου (παλαιόθεν στενού συνεργάτη του Κυριάκου Μητσοτάκη) Θανάση Νέζη στο επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου θεωρούνται ενδείξεις των διαθέσεων να υπάρξει ένας πιο αποτελεσματικός σύνδεσμος μεταξύ κυβερνητικού κέντρου, κόμματος και Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Ο Γιώργος Μυλωνάκης εμφανίζεται πάντως ως το άτυπο «Νο 2» στο Μαξίμου και κατά πληροφορίες ήδη εκδηλώνονται κάποιες υπόγειες συγκρούσεις με τον Ακη Σκέρτσο.
Παράλληλα, η αναδιάρθρωση του επικοινωνιακού επιτελείου με την ανάθεση νέων αρμοδιοτήτων στους Χρήστο Ζωγράφο και Γιώργο Ευθυμίου, υπό τη διεύθυνση του Πάνου Αμυρά ως επικεφαλής του Γραφείου Τύπου Πρωθυπουργού, έχει αλλάξει σε κάποιον βαθμό τους συσχετισμούς και τη δραστηριότητα σε σχέση με την περίοδο του Δημήτρη Τσιόδρα, ο οποίος εξελέγη ευρωβουλευτής.
Συνωστισμός στον πρωινό καφέ
Επισημαίνεται πάντως από στελέχη της κυβέρνησης και του κόμματος, όπως και από πολλούς βουλευτές, οι οποίοι μίλησαν στην πρόσφατη συνεδρίαση της ΚΟ, ότι στο Μέγαρο Μαξίμου δεν λειτουργεί ένα παραδοσιακό, στιβαρό κέντρο λήψης αποφάσεων και διαχείρισης κρίσεων. Εμπειροι παρατηρητές επιμένουν ότι η σημερινή λειτουργία του πρωθυπουργικού επιτελείου δεν προσομοιάζει σε τίποτα με τις αντίστοιχες προηγούμενων κυβερνήσεων, είτε πρόκειται για τις περιόδους του Ανδρέα Παπανδρέου είτε του Κώστα Σημίτη, είτε ακόμα και της πρώτης περιόδου διακυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή.
Κατά τις ίδιες πηγές και σύμφωνα με τα όσα μεταφέρονται από άλλες, η συνθήκη αυτή αντικατοπτρίζεται ακόμα και στον λεγόμενο πρωινό καφέ. Η σύνθεση του επιτελείου που μετέχει σε αυτόν είναι ιδιαίτερα πολυπληθής και κατά πληροφορίες, ακόμα και όταν συζητούνται εξαιρετικά σημαντικά και σύνθετα θέματα, η δυνατότητα εποικοδομητικών σχολίων, παρεμβάσεων και προτάσεων είναι εξαιρετικά δυσχερής.
