του Παναγιώτη Περπερίδη
Η αναζήτηση ευθυνών για την κατάσταση των υποδομών της χώρας είναι ατελέσφορη και παντελώς ανούσια. Οσοι έχουν κυβερνήσει – άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο, ανάλογα με τη χρονική συγκυρία – ευθύνονται για το συνολικό ξεχαρβάλωμα. Μην αμφιβάλλετε καθόλου ότι το στέγαστρο Καλατράβα στο Ολυμπιακό Στάδιο και στο Ολυμπιακό Ποδηλατοδρόμιο είναι μόνο ένα κομμάτι των μη συντηρημένων ή δομικά προβληματικών υποδομών που παραδόθηκαν με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες λίγο πριν το 2004. Είκοσι χρόνια μετά, ζούμε σε μια χώρα… «χαλασμένη». Εχει ξανασυμβεί να φτιάχνουμε παλάτια και να τα αφήνουμε να ρημάζουν, είτε γιατί βιαστήκαμε να τα παραδώσουμε είτε γιατί δεν σχεδιάσαμε τη διαχρονική χρήση τους και επομένως δεν μπορέσαμε να τα συντηρήσουμε. Από το 2003 μέχρι σήμερα άλλαξαν επτά κυβερνήσεις, το αρμόδιο υφυπουργείο έγινε γραμματεία, επανήλθε και κατέληξε με αναπληρωτή υπουργό. Εννέα υφυπουργοί και επτά γραμματείς αθλητισμού (και άλλοι τόσοι υποδομών) απέτυχαν να εποπτεύσουν αποτελεσματικά, να σχεδιάσουν μετα-ολυμπιακή χρήση, να βρουν πόρους για να συντηρήσουν, να αναθέσουν σε ικανές διοικήσεις τεχνοκρατών τα μεγάλα μας στάδια (του κορυφαίου συμπεριλαμβανομένου) ή να απευθυνθούν στην ιδιωτική πρωτοβουλία.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
