Είναι δελεαστικό να γνωρίζει κανείς τι κάνει ένας πολιτικός. Πώς κινείται, με ποιον μιλάει, τι λέει, για ποιον λέει, και πώς εν τέλει προτίθεται να κινηθεί στην πορεία. ΄Η ένας επιχειρηματίας. Ή ένας δημοσιογράφος. Είναι δελεαστικό για όποιον έχει συμφέρον να γνωρίζει. Στις ημέρες μας, η πληροφορία με αυτό ή με παρεμφερές περιεχόμενο έχει αξία ανεκτίμητη. Και όσο και αν οι κοινωνίες έχουν προοδεύσει, έχουν εξελιχθεί, έχουν αναδιαμορφωθεί με βάση την ιλιγγιώδη πρόοδο της ηλεκτρονικής τεχνολογίας, εν τούτοις η βάση της υπόθεσης αυτής παραμένει η ίδια από αρχαιοτάτων χρόνων.
Γνωρίζω, άρα έχω ένα τουλάχιστον πλεονέκτημα έναντι του αντιπάλου μου ή έναντι αυτού που δυνητικά θα μπορούσε να με βλάψει, να μου δημιουργήσει πρόβλημα. Με ενδιαφέρουν όλοι. Ακόμη και εκείνος που δεν είναι αρκετά υποστηρικτικός προς εμένα, παρότι είναι θεωρητικά «δικός» μου.
Για μια πληροφορία, άνθρωποι έχουν εκτελεστεί και άλλοι έχουν υποστεί μύρια βασανιστήρια πριν καταλήξουν. Αλλοι πάλι, έχουν επιχειρήσει με την πληροφορία να λύσουν διά βίου το πρόβλημα της ζωής τους. Και μερικοί να κάνουν καριέρα.
Σε κάθε περίπτωση, για να επανέλθω στα αρχικά, κάποιος, κάπου ωφελείται, εξ ου και αποδέχεται τη με κάθε μέθοδο συλλογή πληροφοριών που τον ενδιαφέρουν, εξ ου και της παρέχει μια νομιμοποιητική βάση, στη λογική ότι εξυπηρετεί ορισμένους σκοπούς. Αν πρόκειται για κράτος, αυτοί οι σκοποί είναι προφανώς ταυτισμένοι με το εθνικό συμφέρον, με την προστασία της ασφάλειας της χώρας. Αν πρόκειται για οτιδήποτε άλλο, φορέα ή πρόσωπο, σύνολο προσώπων ή απλά μια εξουσία οιασδήποτε μορφής, τότε είναι μια πράξη απολύτως καταδικαστέα.
Σε μια δημοκρατία για παράδειγμα, τέτοιες πρακτικές είναι εξ ολοκλήρου αντίθετες με το πνεύμα και το ήθος που επιβάλλεται να έχει το κορυφαίο πολίτευμα στον κόσμο. Σε μια δημοκρατία ουδείς δικαιούται να παραβιάζει τα ατομικά δικαιώματα και τα προσωπικά δεδομένα οιουδήποτε, εκτός αν τεκμηριωμένα η παρουσία και η δραστηριότητα του υποκείμενου σε παρακολούθηση θέτει εν κινδύνω την ασφάλεια του ίδιου του κράτους, δομές της πολιτείας ή τους πολίτες της χώρας.
Κατά συνέπεια κάθε ανάλογη πράξη που υπερβαίνει αυτό το νομιμοποιητικό πλαίσιο, αντιβαίνει πλήρως τους κανόνες της Δημοκρατίας, θέτει σε αμφισβήτηση τις ίδιες τις λειτουργίες της, και προκαλεί τεράστιο ζήτημα όσον αφορά αυτή καθαυτή την ύπαρξή της.
Και επειδή η χώρα αυτή έχει ταλανιστεί στο παρελθόν από παράνομες παρακολουθήσεις πολιτικών και πολιτών, και όλοι μας έχουμε γίνει μάρτυρες καταστάσεων που προσβάλλουν και καταπατούν την έννοια της Δημοκρατίας και των θεσμών της, είναι απαραίτητο η κυβέρνηση που έχει την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας να ερευνήσει άμεσα τη σοβαρότατη καταγγελία – πιστοποιημένη δε από τις αρχές ασφαλείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου – του προέδρου του ΠαΣοΚ Νίκου Ανδρουλάκη. Δεν χωρούν σε αυτό ούτε καθυστερήσεις ούτε υπεκφυγές ούτε αμφισβητήσεις. Πολύ περισσότερο δεν χωρούν επιδερμικές έρευνες όπως αυτή που διενήργησε η Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών με αφορμή την καταγγελία του δημοσιογράφου Κουκάκη, η οποία κατέληξε στο συμπέρασμα «ουδέν συνέβη».
Η παρακολούθηση ενός πολιτικού αρχηγού, του τρίτου σε δύναμη κόμματος στη Βουλή, είναι μια υπόθεση που αφορά το σύνολο του πολιτικού κόσμου, και απαιτεί προφανώς ολοκληρωμένες, ξεκάθαρες απαντήσεις. Ούτε μισόλογα ούτε φληναφήματα. Να ριχθεί άπλετο φως. Τώρα!
Συμπληρωματικά δε να προσθέσω ότι η ψήφιση της διάταξης με την οποία η ΑΔΑΕ δεν υποχρεούται πλέον να ενημερώνει κάποιον πολίτη ότι βρέθηκε υπό παρακολούθηση, είναι μια διάταξη που γεννάει πολλά ερωτηματικά. Εξ ου και η κυβέρνηση οφείλει να την καταργήσει άμεσα…
