Μοιάζουν εντυπωσιακά τα γεγονότα. Η αμεριμνησία δοκιμάζεται. Λαμπρές εικόνες θαμπώνουν. Ιστορικός κάματος. Αν τα γεγονότα ζητούσαν έναν τίτλο θα τους ταίριαζε πλήρως. Και αν ψάχναμε τη σημασία του νοήματός του θα ξαναδιαβάζαμε Καβάφη. Ισως τώρα οι Καβαφικοί να ενοχληθούν από την εμπλοκή του ποιητή σε θεωρίες εξουσίας. Ας το προσπεράσουμε. Δεν υπάρχουν όρια στη συνομιλία με την ποίηση.
Θα μπορούσε να δει κανείς στον Καβάφη έναν δάσκαλο της πολιτικής θεωρίας. Θα αρκούσαν δύο από «τα ποιήματα της επιτυχίας», όπως τα ταξινομεί ο μελετητής του Γιάννης Μιχαλέτος, το «Περιμένοντας τους βαρβάρους» και το «Αλεξανδρινοί βασιλείς». Μένω στο δεύτερο. Εκεί με πληρότητα, με τέχνη, η παράσταση της εξουσίας, ως σκηνοθεσία, ως δέος, ως αναζήτηση επιβολής, ως ματαιότητα παρουσίας, αποδίδεται παραστατικά. Αν είχαμε στον νου μας και τους βαρβάρους και την ανεκπλήρωτη προσμονή τους, θα κατανοούσαμε καλύτερα τα γεγονότα δια-φθοράς που εύγλωττα μας μιλάνε.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
