Ας υποθέσουμε πως δεν έφερε το βαρύ όνομα. Κι έτσι, ανώνυμα, ας δούμε τη σημειολογία. Ο έβδομος στη σειρά υποψήφιος για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ δανείστηκε τον χώρο για να ανακοινώσει την υποψηφιότητά του – το ίδρυμα Παπανδρέου. Δανείστηκε και το σύνθημα – την «αλλαγή» με την προσθήκη τού «νέα». Τι θα έμενε να δανειστεί ακόμη για να θυμίζει εκείνον; Τη φωνή. Θα μπορούσε, ας πούμε, να τον ντουμπλάρει ο Αλέξης Τσίπρας.
Δανείζεται όμως ποτέ κανείς από τον πατέρα του; Δεν είναι αυτοδικαίως δικό του οτιδήποτε ήταν εκείνου; Με τον τρόπο που σκηνοθέτησε την επιστροφή του, ο Γιώργος Παπανδρέου δείχνει να μην έχει καμία αμφιβολία. Πρώτα, επικοινώνησε με τους υπόλοιπους υποψηφίους με μια σχεδόν εδραιωμένη πεποίθηση πως θα υποχωρούσαν απέναντι στην πατρογονική του αίγλη. Επειτα, και αφού επέμενε στην υποψηφιότητά του ακόμη και ο Χάρης Καστανίδης, αλλά ούτε και ο Βασίλης Κεγκέρογλου τον αναγνώρισε αμέσως ως «εγγυητή της ενότητας», άσκησε το κληρονομικό του δικαίωμα. Και το άσκησε με τη βεβαιότητα πως αρκεί αυτή και μόνο η έμμεση επίκληση του δικαιώματος για να γίνουν σκόνη οι υπόλοιπες υποψηφιότητες. Τώρα δεν μιλάει κανείς. Μιλάνε μόνο οι τίτλοι ιδιοκτησίας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
