Κάποιοι υπογραμμίζουν την επιτυχία της ΝΔ να παρουσιαστεί ως η μεταρρυθμιστική δύναμη που μπορεί να εξασφαλίσει πολιτική σταθερότητα, οικονομική ανάπτυξη και προσεκτικό άνοιγμα των κοινωνικών στερεοτύπων. Αλλοι προβάλλουν την παντελή αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ να παρουσιαστεί ως συνεκτική και προετοιμασμένη κυβερνητική εναλλακτική που είναι σε θέση να ζυγίσει τα απαιτητικά κοινωνικά αιτήματα με τις δυνατότητες του κράτους να ανταποκριθεί σε αυτά. Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση.
Η ΝΔ πράγματι πέτυχε την τελευταία τετραετία να εμφανιστεί ως η κυβέρνηση που επί των ημερών της η φορολογία μειώθηκε, η τουριστική κίνηση αυξήθηκε, οι δημόσιες υπηρεσίες ψηφιοποιήθηκαν και τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας διευρύνθηκαν. Η εικόνα της αυτή επισκίασε τις πολιτικές ευθύνες της για τις ελλείψεις του δημόσιου συστήματος Υγείας κατά τη διάρκεια της πανδημίας που στοίχισε τη ζωή σε δυσανάλογα σε σύγκριση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες μεγάλο αριθμό κυρίως ηλικιωμένων, για τη διατήρηση των τιμών των τροφίμων σε υψηλότερα από άλλες χώρες επίπεδα και για το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, το οποίο αποκάλυψε αμέλεια του Δημοσίου για τη συντήρηση και λειτουργία του δικτύου, καθώς ήταν αρκετά πειστική η μετάθεση των ευθυνών στον ύπουλο ιό, στην ενεργειακή κρίση ή στην αδιαφορία των υπαλλήλων του ΟΣΕ. Θα ήταν ίδιο όμως το αποτέλεσμα αν η πανδημική κρίση και η ενεργειακή κρίση δεν της είχαν επιτρέψει να υιοθετήσει μια οριζόντια πολιτική επιδομάτων; Η σημαντική αύξηση των ποσοστών της ΝΔ σε λαϊκές συνοικίες της Αττικής μαρτυρά την αξία της επιδοματικής πολιτικής που ακολούθησε απλόχερα παράλληλα – όσο εμπειρικά αταίριαστο και αν ακούγεται κάτι τέτοιο – με τη μείωση της φορολογίας. Μπορούμε να θεωρήσουμε την επιδοματική πολιτική κομμάτι της θετικής μεταρρυθμιστικής εικόνας της ΝΔ;
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.