Της Ειρήνης Σαμπατακάκη
Αγαπητή μου αναγνώστρια, σε αγαπάω, σε εκτιμώ, αλλά σταμάτα να με ρωτάς τι ψήφισα (ή – αν το διαβάζεις αυτό πολύ νωρίς – τι θα ψηφίσω). Μπορείς να αρκεστείς στο ότι ξέρεις τι θα ‘πρεπε να ψηφίζω. Πού το ξέρω; Ε, όλοι, λίγο πολύ, στην ίδια κατηγορία δεν βρισκόμαστε; Αφού προσπαθήσαμε σε όλη την προεκλογική περίοδο με κάποιον μαγικό τρόπο να μην αναφερθούμε στο κόμμα μας, επιδιδόμασταν στο γνωστό σπορ του «κατινάζ» για όλους τους υπόλοιπους. «Μα δεν τον βλέπετε τι λέει;», «Πώς μπορεί να κάνει τέτοια πράγματα και να μην τον έχουν κλείσει μέσα;», «Από πού διαλέγουν στελέχη αυτοί, από το νηπιαγωγείο;» και πάει κλαίγοντας. Ομολογώ ότι η κατάσταση μου θυμίζει το γνωστό επιχείρημα των άθεων: Αφού υπάρχουν τόσες θρησκείες με ισάριθμους (ή και περισσότερους) θεούς στον κόσμο, στην πραγματικότητα και εσείς οι θρησκευόμενοι είστε «άθεοι παρά ένα». Απορρίπτετε όλους τους άλλους θεούς για να δοξάσετε έναν (ή μία – μην ξεχνιόμαστε).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
