Πράσινο φυτώριο
Στην εποχή που έλαμψε στα γήπεδα, κάτι τέτοιο θα συνέβαινε μόνο στο τέλος της καριέρας του. «Τελευταίος σταθμός για τον Σαργκάνη ο Πατουλιακός» θα έγραφαν οι αθλητικές εφημερίδες και το «Φάντομ» θα αποθεωνόταν από τα πλήθη στο ξερό της περιφέρειας. Ετσι δεν θα γινόταν; Ο παλαίμαχος της μπάλας όμως ακολούθησε περίπου την ίδια πορεία και ως νεόκοπος της πολιτικής. Αφού στα μεγάλα σαλόνια δεν έπαιξε παρά από την τελευταία θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΠαΣοΚ, δηλαδή από έναν πάγκο χωρίς μέλλον, τι του έμενε; Η μεταγραφή στην πιο δυνατή ομάδα της μικρότερης κατηγορίας. Κάτι μένει ωστόσο και στο ΠαΣοΚ. Μετά τις μεταγραφές Σαργκάνη και Δημαδάμα μπορεί να αρχίσει να δίνει τα στελέχη του με υποσχετική. Πράσινο, ναι. Αλλά φυτώριο.
«Θεία βρέφη» και «θείοι boomers»
Επιμένοντας ποδοσφαιρικά πάντως δεν μπορεί να μην επισημάνει κανείς την ικανότητα του ΠαΣοΚ να ανανεώνει το ρόστερ της ομάδας. Ο πάγκος, για να το πούμε αλλιώς, έχει ένα κάποιο βάθος σε νέα στελέχη, όπως αποδεικνύεται και από την περίπτωση του εικονιζόμενου Θανάση Γλαβίνα που την περασμένη Πέμπτη ανέλαβε χρέη εκπροσώπου Τύπου του κόμματος. O 36χρονος Γλαβίνας διαδέχεται τον 40άρη Μάντζο που είχε διαδεχθεί τον επίσης 40άρη Χρηστίδη. Καθόλου άσχημα και πολύ παραδοσιακά εάν θυμηθεί κανείς πως την εποχή της πράσινης παντοδυναμίας μεγαλουργούσε ένα «θείο βρέφος» και ιδρύθηκε ολόκληρη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς. Πότε; Περίπου τότε που γεννιόταν το σημερινό ρόστερ. Που μπορεί να μην αποτελείται ακριβώς από «θεία βρέφη». Αλλά πάντως θα βλέπει τους παλιούς με τον οφειλόμενο σεβασμό. Σαν, ας πούμε, «θείους boomers»…
Ο Πολάκης στα καλλιστεία
Φάνηκε από τους ρέκτες της ιερής αγανάκτησης που μέσα σε μια εκλογική νύχτα μετατράπηκαν σε υποδείγματα μετριοπάθειας. Τα θυμωμένα πληκτρολόγια δεν έχουν ποτέ το ακαταλόγιστο. Οδηγός τους είναι το λελογισμένο (τους). Ο Παύλος Πολάκης δεν αποτελεί εξαίρεση. Ετσι χαρακτήρισε «καλλιστεία» τις συριζαϊκές εκλογές. Και έτσι επιτέθηκε (ξανά) στην Εφη Αχτσιόγλου επειδή άφησε να εννοηθεί ότι δεν είναι δουλειά του ΣΥΡΙΖΑ να τσακώνεται με τους δημοσιογράφους. Τι μας λέει αυτό; Οτι ακόμα και αν το ύφος Πολάκη δεν βρίσκει συντρόφους και ψήφους στο κόμμα, έχει ήδη βρει (μια) αντίπαλο. Λέει ακόμη πως το ύφος Πολάκη υπακούει στον κανόνα του ακορντεόν – ανοίγει και μαζεύεται, όπως τότε που απειλήθηκε με διαγραφή από τον Αλέξη Τσίπρα. Και αν χρειαστεί να το μαζέψει και στη διαδοχή Τσίπρα; «Είμαι αυθόρμητος και ειλικρινής» μπορεί να πει με την επιμελημένη αθωότητα υποψήφιας καλλιστείων. «Κι αυτό στην εποχή μας είναι ελάττωμα».
Από την κόλαση στη φυλακή
Ο δρόμος προς την κόλαση, λένε, είναι στρωμένος με αγνές προθέσεις. Ισχύει και για τις πύρινες κολάσεις. Δυο χαμόκλαδα να κάψεις στο χωράφι σου, ένα μπάρμπεκιου να ανάψεις για να ψήσεις στη Βάλια Κάλντα και δεν αργεί να γίνει το κακό. Εάν όμως δεν δικαιολογείται πλέον τέτοια αμέλεια, δεν υπάρχει τίποτε που να μπορεί να συγχωρέσει τον δόλο. Κι όση τιμή και δόξα οφείλονται στον άγνωστο πυροσβέστη, άλλο τόσο έγκλημα και τιμωρία πρέπουν στους σκόπιμους εμπρηστές. Είτε πρόκειται για ξένους πράκτορες που εκπονούν σχέδια αποσταθεροποίησης, όπως υπαινίχθηκε ο υπουργός Επικρατείας Μάκης Βορίδης δηλώνοντας πως στη Ρόδο συνδράμουν στις έρευνες κλιμάκια της ΕΥΠ. Είτε για καταπατητές που φιλοδοξούν να μετατρέψουν την πύρινη κόλαση σε παράδεισο κέρδους. Ο,τι και αν επιλέξει κανείς, θα βρει μόνο κακές προθέσεις. Από αυτές που είναι στρωμένος ο δρόμος για τη φυλακή.
