Η συζήτηση για τη μεταφορά της παραγωγής φαρμάκων από τις ασιατικές χώρες στην Ευρώπη ξεκίνησε δυναμικά εν μέσω πανδημίας, για να «σπάσει» η εξάρτηση. Αυτό όμως δεν θα αύξανε σημαντικά και το κόστος των φαρμάκων;
«Το θέμα που θέτετε είναι ακριβώς το πλαίσιο συζήτησης στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η COVID ανέδειξε δύο σημεία. Πρώτα απ’ όλα, ότι δεν πρέπει να υπάρχει εξάρτηση. Σκεφτείτε στην πρώτη φάση τι θα γινόταν αν εδώ δεν είχαμε εργοστάσια να μπορούν να παράγουν. Και, δεύτερον, ότι πρέπει να επενδύσουμε και στην καινοτομία αλλά και στην παραγωγή. Δεν είναι όμως μόνο θέμα καινοτομίας. Η σημερινή έλλειψη φαρμάκων σχετίζεται με παραδοσιακές δραστικές ουσίες που δεν έχουν καμία καινοτομία. Αν επιστρέψει η παραγωγή στην Ευρώπη, και το επιδιώκουμε γιατί η ελληνική φαρμακοβιομηχανία είναι ισχυρή, θα είναι άλλα τα κόστη και σε παραγωγή και σε εργατικό δυναμικό. Το όφελος όμως θα είναι μεγάλο. Η θέση της Ελλάδος είναι να μη μετακυλιστεί το όποιο οικονομικό βάρος στον πολίτη. Αντιθέτως, να υπάρξει στήριξη μέσω προγραμμάτων από την Ευρωπαϊκή Ενωση, αντίστοιχων με το επενδυτικό clawback που εφαρμόζει η κυβέρνηση στη χώρα μας. Πρέπει τουλάχιστον στο κομμάτι του φαρμάκου και των ιατροτεχνολογικών προϊόντων να παραμείνει ένα τμήμα της παραγωγής και στη Δύση.
Αν αύριο το πρωί η Κίνα και η Ινδία αποφασίσουν να κρατήσουν όλες τις παρτίδες που βγαίνουν για τους δικούς τους πληθυσμούς, δεν θα μιλάμε για έλλειψη φαρμάκων, θα μιλάμε για κρίση».
