«Η Μαριέττα Γιαννάκου είχε χειριστεί πολλά δύσκολα θέματα σχετικά με τη θρησκευτική πολιτική της χώρας και το έπραξε με τρόπο αποτελεσματικό, επιτυχή και συγχρόνως θεσμικό και παραδειγματικό» λέει σήμερα ο γενικός γραμματέας σε θέματα Θρησκευμάτων του υπουργείου Παιδείας Γιώργος Καλατζής. «Ηταν εκείνη που κλήθηκε να χειριστεί την κρίση των σχέσεων μεταξύ Εκκλησίας Ελλάδος και Οικουμενικού Πατριαρχείου, και το έπραξε αριστοτεχνικά» θυμάται ο κ. Καλατζής. «Ηταν εκείνη που θεσμοθέτησε τους Ιεροδιδασκάλους Ισλαμικής Θρησκείας για τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης, προχωρώντας σε μια στρατηγικού χαρακτήρα μεταρρύθμιση υπέρ της μουσουλμανικής μειονότητας. Ο νόμος για την κατασκευή και λειτουργία του Ισλαμικού Τεμένους της Αθήνας φέρει την υπογραφή της. Ηταν μια πολιτικός που ήξερε να ακούει, να παίζει ομαδικά αλλά στο τέλος εκείνη αποφάσιζε και την ευθύνη αυτή ούτε την εκχωρούσε ούτε τη μοιραζόταν» καταλήγει χαρακτηριστικά.
Η Θάλεια Δραγώνα, υπεύθυνη μαζί με την Αννα Φραγκουδάκη για το «Πρόγραμμα Εκπαίδευση Μουσουλμανοπαίδων», μας λέει για τις αποφάσεις της Μαριέττας Γιανάκου:
«Ηταν ανάμεσα στους ελάχιστους πολιτικούς που κατάλαβε τη σημασία αυτής της εκπαιδευτικής παρέμβασης, την οποία στήριξε έμπρακτα χωρίς ποτέ να σκεφθεί το πολιτικό κόστος. Είχε τη διορατικότητα να εισηγηθεί και να υλοποιήσει πιλοτικά τη διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας στο δημόσιο σχολείο πιστεύοντας ότι, για να πετύχει η κοινωνική ένταξη των παιδιών της μειονότητας, η δημόσια εκπαίδευση στη Θράκη δεν μπορεί να είναι μονόγλωσση. Την πολέμησαν σκληρά για αυτή της την πρωτοβουλία από όλες τις πλευρές – μειονότητα και πλειονότητα. Αλλά αυτή ήταν η Μαριέττα Γιαννάκου. Δεν έκανε ποτέ πίσω σε αυτά που πίστευε και το κόστος το έπαιρνε κάθε φορά γενναία. Η μεγάλη της ικανοποίηση φαντάζομαι θα ήταν ότι ο κόσμος τής το αναγνώρισε ξέροντας να ξεχωρίζει το αυθεντικό από το κάλπικο».
