Τις μέρες αυτές του Σεπτέμβρη λογικό είναι να κερδίζει την προσοχή η εκλογή νέας ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ. Την ησυχία που επικρατούσε στο μικρό αυτό μέτωπο και τη συμβατικότητα που είχε εγκατασταθεί στην εσωκομματική ζώνη, ήρθε να διαταράξει η παράδοξη υποψηφιότητα του κ. Κασσελάκη. Πέρα από τη συζήτηση για την ποιότητα ή το πολιτικό βάθος αυτής της υποψηφιότητας, βέβαιο είναι – το Διαδίκτυο καθρέφτης – ότι αυτή προσθέτει σκηνοθετικά στοιχεία εξωτερικής πρωτοτυπίας και θεάματος στη διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη. Ασφαλώς κινεί και το ενδιαφέρον, ιδιαίτερα σε νεότερες ηλικίες, που ρίχνουν μια ματιά στην περίπτωση, που ίσως κάτι να πει και να ακουστεί, που κάτι ίσως να έχουν νέο να αναμένουν.
Σε κάθε διαδικασία αυτού του τύπου, σημαντική οπωσδήποτε για ένα κόμμα, κάτω από την τυπική της διάσταση υπάρχει το πολιτικό έδαφος μιας ήδη διαμορφωμένης συνθήκης, που το τοποθετεί σε μια θέση στη συνείδηση των ανθρώπων, η οποία αποτελεί την πηγή της πολιτικής του αξίας και τη βάση μιας πιθανής ουσιαστικής νέας αφετηρίας. Δεν φαίνεται να απασχολεί τα υποψήφια για την ηγεσία πρόσωπα αυτή η ιστορική καταβολή του κόμματός τους. Και η τελευταία υποψηφιότητα δεν αγγίζει – στέκεται σε απόσταση, δεν δύναται μάλλον – υπαρξιακά ζητήματα αυτού του τύπου. Είναι αλήθεια ότι τα μέτωπα της πολιτικής είναι γεμάτα κινδύνους και συνήθως οι πρωταγωνιστές επιλέγουν την ασφάλειά τους από μια περιπέτεια του πιθανού πρόωρου τέλους τους.
Το ερώτημα είναι: μπορεί να βρει τη σωτηρία του το κόμμα που κάποτε υποσχέθηκε Κυβέρνηση Κοινωνικής Σωτηρίας; Και ακόμη: μπορεί να θεραπευτεί το τραύμα που το συγκεκριμένο κόμμα προκάλεσε στο κοινωνικό σώμα; Μπορεί να ανακοπεί η πτώση, που ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2019 και επιταχύνθηκε ορμητικά όπως η καταγραφή των δύο πρόσφατων αναμετρήσεων μας δείχνει; Μπορεί να ανακοπεί η εξάντληση αυτού που πολιτικά αντιπροσωπεύει ως θεωρία κατανόησης των κοινωνικών ζητημάτων της εποχής και ως πράξη εκφραζόμενη από τους επαγγελλόμενους την αναγέννησή του; Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να αναγεννηθεί;
Κάθε νέα ηγεσία συνδέεται με τη φαντασία μιας νέας αρχής. Κινητήρια δύναμη η φαντασία, προσκρούει συχνά στα σταθερά δεδομένα της εμπειρίας, που αργά ή γρήγορα θα έχουν τον τελικό λόγο. Τα κόμματα στη διαδρομή μεταπλάθονται, η εικόνα τους διαφοροποιείται στον χρόνο, οι συνθήκες μπορεί συχνά να τα υπερβούν. Στην περίπτωσή μας τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μένουν δεμένα με την παλαιά παράσταση της πολιτικής τους, με στερεότυπα άλλης εποχής, με έναν λόγο επανάληψη αυτού που απορρίφθηκε στην κάλπη, με μια σκέψη κλειστή στον εαυτό της.
Μετά το τέλος του πολιτικού παροξυσμού που αποτέλεσε ο ΣΥΡΙΖΑ, η επιταχυνόμενη πτώση θα συνεχιστεί. Αναγκαστικά οι άνθρωποι συνειδητοποιούν κάποια στιγμή τις συνθήκες του τέλους. Είναι τότε η ώρα της νέας αρχής.
Ο κ. Λευτέρης Κουσούλης
είναι πολιτικός επιστήμονας.
