Οι πρωτόγνωρες στιγμές που ζει ολόκληρος ο πλανήτης, και βεβαίως και η χώρα, δημιουργούν την αίσθηση περισσότερο από ποτέ ότι η παγκοσμιοποίηση, που κάποτε αφορούσε μόνο την οικονομία, είναι πια μια πραγματικότητα, καθώς η έλευση του φονικού κορωνοϊού έχει αποσαθρώσει αλλά και αποσυντονίσει κάθε κοινωνική ή άλλη λειτουργία στον κόσμο.
Διερωτάται κανείς πόσο μπορεί να αντέξει ο απλός άνθρωπος ό,τι βιώνει στον αυτοαπομονωτισμό του, ακολουθώντας τις οδηγίες των ειδικών και των γιατρών. Αναρωτιέται επίσης κανείς πόσο μπορεί να αντέξει η παγκόσμια οικονομία την παύση κάθε παραγωγικής διαδικασίας και για πόσο διάστημα, καθώς η Κίνα και το παράδειγμα της Ουχάν δεν μπορεί να αποτελέσουν μέτρο σύγκρισης. Ο λόγος είναι ότι όλα στη Δύση είναι διαφορετικά. Το επίπεδο διαβίωσης υψηλότερο, οι μισθοί στο πολλαπλάσιο, οι γραμμές παραγωγής πιο συγκροτημένες και πιο «ανθρώπινες».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος