Σε ιστορικών διαστάσεων δοκιμασία και για το μεταπολεμικό μοντέλο διακυβέρνησης της δυτικής φιλελεύθερης δημοκρατίας εξελίσσεται η πανδημία του κορωνοϊού. Η μία μετά την άλλη, κυβερνήσεις επιβάλλουν περιορισμούς σε μετακινήσεις και δραστηριότητες, πολλές από τις οποίες ούτε σε καιρό πολέμου δεν είχαν εφαρμοστεί.
Υπό αυτές τις συνθήκες, στην πανδημία αυτή δεν δοκιμάζονται μόνο τα συστήματα υγείας. Δοκιμάζονται και τα συστήματα διακυβέρνησης, τα πολιτεύματα, οι θεσμοί και εν τέλει αξιολογούνται οι ηγέτες, οι πολιτικές τάξεις εν γένει και οι πολίτες.
Η εξέλιξη της πανδημίας έχει διαμορφώσει πολλές παραδοξότητες και έχει αναδείξει πολλές πτυχές των συστημάτων διακυβέρνησης και χαρακτηριστικά του πολιτικού προσωπικού που τα στελεχώνει.
Αυθαίρετα
συμπεράσματα
Πολλοί ήδη έχουν επιδείξει μια τάση να συνδέσουν την αντιμετώπιση του κορωνοϊού με συστήματα πολιτικής οργάνωσης και άσκησης της εξουσίας. Ωστόσο, είναι μάλλον παρακινδυνευμένο να καταλήξει κάποιος σε κατηγορηματικές διαπιστώσεις ότι το ένα πολιτικό σύστημα είναι αποτελεσματικότερο από το άλλο.
Είναι χαρακτηριστική η συζήτηση η οποία γίνεται, εν πολλοίς αυθαίρετα, για την αποτελεσματικότητα ενός ολοκληρωτικού συστήματος διακυβέρνησης όπως αυτό της Κίνας, έναντι του πιο φιλελεύθερου στην Ευρώπη, όπου η επιβολή περιορισμών είναι δυσχερέστερη και στο να αποφασιστούν και στο να επιβληθούν και να εφαρμοστούν.
Παρά ταύτα, στην Κίνα και μέχρις ότου το ολοκληρωτικό καθεστώς επιδείξει την πυγμή του για τον έλεγχο της εξάπλωσης της πανδημίας, υπήρξαν δραματικές καθυστερήσεις στην ενημέρωση, μια βασική παράμετρο της αντιμετώπισης της πανδημίας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
