Παρακολούθησα πρόσφατα μια γενικευμένη επίθεση της αντιπολίτευσης κατά της κυβέρνησης, με αφορμή τις εξαιρετικά υψηλές τιμές των καυσίμων. Η επίθεση που ξεκίνησε μετά από δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Θ. Σκυλακάκη ότι οι φτωχοί δεν έχουν αυτοκίνητο (άρα αν θέλεις να κάνεις φιλολαϊκή πολιτική πρέπει να στρέψεις το ενδιαφέρον σου στο πώς θα διατηρήσεις σε χαμηλό επίπεδο τις τιμές στα φασόλια και στα μακαρόνια), διαστρεβλώθηκε σε τέτοιον βαθμό, κατά το σύνηθες σε αυτή τη χώρα, ώστε ο Σκυλακάκης να κατηγορηθεί για… λουδοβίκειες αντιλήψεις, ενώ κατά βάθος είχε δίκιο.
Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, από τα περίπου 4,13 εκατομμύρια νοικοκυριά της χώρας, ένα σοβαρό ποσοστό, πάνω από 30%, το οποίο μεταφράζεται σε 1,255 εκατομμύρια νοικοκυριά, δεν διαθέτει αυτοκίνητο. Είναι οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν ετήσιο εισόδημα έως 8.000 ευρώ. Ενα άλλο 45,5%, που αντιστοιχεί σε 1,88 εκατομμύρια νοικοκυριά, διαθέτει ένα μόνο αυτοκίνητο. Πρόκειται για νοικοκυριά των οποίων το ετήσιο εισόδημα κυμαίνεται από 8.000 έως 20.000 ευρώ. Που σημαίνει πρακτικά ότι ακόμη και αν μειωνόταν ο ειδικός φόρος κατανάλωσης στα καύσιμα, αυτό μικρή θετική συνέπεια θα είχε στο μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που εξακολουθεί να βιώνει τις τραγικές επιπτώσεις της μνημονιακής λιτότητας της προηγούμενης δεκαετίας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
