«Αν η κατανόηση είναι αδύνατη, η γνώση είναι επιτακτική, γιατί αυτό που συνέβη θα μπορούσε να συμβεί ξανά. Η συνείδηση μπορεί να παρασυρθεί και να συγκαλυφθεί ξανά – ακόμη και η συνείδησή μας». Η φράση ανήκει στον Πρίμο Λέβι, τον ιταλοεβραίο συγγραφέα του Ολοκαυτώματος που βίωσε τον τρόμο του Αουσβιτς. Με την ευκαιρία της 75ης επετείου από την απελευθέρωση του στρατοπέδου από τον Κόκκινο Στρατό, σε ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον όπου οι νοσταλγοί του ναζισμού, της μισαλλοδοξίας και των ρατσιστικών διακρίσεων ορθώνουν ανάστημα, το ερώτημα αν αρκεί η μνήμη για όσα συντελέστηκαν τότε τίθεται με αμείλικτο τρόπο.
Η παραίνεση του Λέβι προϋποθέτει την ανασύσταση της μνήμης μέσα από τη συνειδητοποίηση (ιστορική, κοινωνική και υπαρξιακή) του μεγέθους του εγκλήματος που διαπράχθηκε. Η μνήμη είναι αναγκαία αλλά δεν αρκεί προκειμένου να συνειδητοποιήσουν οι σύγχρονοι άνθρωποι και κυρίως οι νεότερες γενιές τα εγκλήματα του ναζισμού και το υπόβαθρό τους, ιδεολογικό και κοινωνικό.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
