Το απόγευμα της περασμένης Τετάρτης στην Παλαιά Βουλή δημιουργήθηκε ένα πηγαδάκι που δεν πέρασε απαρατήρητο. Στην εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου του Κώστα Σκανδαλίδη, ο Κώστας Λαλιώτης συνομίλησε για αρκετή ώρα με τον Αλέκο Φλαμπουράρη. Σε άλλες εποχές η σκέψη των παρευρισκόμενων, ένα μείγμα παλιού και νέου ΠαΣοΚ και ξέμπαρκων του ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα πήγαινε πιο πέρα από την οικειότητα δύο μπαρουτοκαπνισμένων της πολιτικής. Σε αυτή τη συγκυρία η σκέψη διαφόρων πέταξε στην αέναη συζήτηση περί του ενδεχομένου συνεργασίας των δύο κομμάτων.

Οι περισσότεροι στο ακροατήριο ανήκαν στη δική τους ηλικία, οι νέοι ήταν πολύ λιγότεροι, και πέρα από τα περασμένα μεγαλεία και την οξύτητα στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, πλέον τους έφερνε κοντά η ωριμότητα και η κοινή μοίρα των μικρών κομμάτων που δεν λένε να ορθοποδήσουν. Επίσης, η απειλή της προελαύνουσας Ζωής Κωνσταντοπούλου.

Η ηγετική ομάδα του ΠαΣοΚ παρακολουθεί τα δεδομένα των δημοσκοπήσεων, τα αναλύει, όμως δεν είναι διατεθειμένη να εγκαταλείψει την αυτόνομη πορεία που έχει χαράξει και να μπει σε λογική συνεργασιών, όσο και αν η κοινή γνώμη μέσω των δημοσκοπήσεων της ζητεί ακριβώς αυτό. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αν κρίνει κανείς από τις δηλώσεις Φάμελλου, δεν θα είχε αντίρρηση.

Προβληματισμός

Το ΠαΣοΚ στην τελευταία σφυγμομέτρηση της Metron Analysis συγκεντρώνει στην εκτίμηση ψήφου 13,3%, πίσω από την πλεύση Ελευθερίας που βρίσκεται στη δεύτερη θέση με 14,6%. Η εικόνα αυτή, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το ΠαΣοΚ είναι το κόμμα με τη μεγαλύτερη εκλογική επιρροή, 44% έναντι 29% της ΝΔ, η οποία όμως δεν μετατρέπεται σε κάτι χειροπιαστό, προκαλεί ανησυχία και προβληματισμό στη Χαριλάου Τρικούπη για τη στρατηγική του κόμματος και η αριστερή στροφή που επιχειρήθηκε το τελευταίο διάστημα τίθεται σε αμφισβήτηση.

Το κόμμα δείχνει να συμπιέζεται στα αριστερά και στα δεξιά του και ψάχνει κινήσεις που θα λειτουργήσουν ως αποσβεστήρας των πολιτικών κραδασμών που έφεραν οι δημοσκοπήσεις, αλλά όπως σημειώνουν «υπάρχει χρόνος για να αλλάξει το κλίμα».

Οσον αφορά το ενδεχόμενο συνεργασιών με όμορους χώρους, αναφέρουν πως «ακόμη δεν ξέρουμε ποια κόμματα από την Κεντροαριστερά θα είναι στη Βουλή την επόμενη ημέρα» υπενθυμίζοντας την πάγια θέση του Νίκου Ανδρουλάκη πως «οι συμφωνίες πρέπει να γίνουν στο προσκήνιο και όχι στο παρασκήνιο».

Ωστόσο, η εικόνα της αρνητικής αξιολόγησης από τους πολίτες του ΠαΣοΚ και του πρόεδρου του, που η δημοφιλία του φθίνει, φέρνει επιπλέον γκρίνια στους διαδρόμους της Χαριλάου Τρικούπη. Οι συνεργάτες του Χάρη Δούκα τονίζουν πως «το ΠαΣοΚ δεν έχει αφήγημα και φυσιογνωμία». «Είμαστε ένα κόμμα που έχει στρατηγικό πρόβλημα» τονίζει στενός συνεργάτης του δημάρχου Αθηναίων, προσθέτοντας ότι «η πλευρά Δούκα είναι υπέρ της συνεργασίας με την Αριστερά, με αυτονομία όμως του ΠαΣοΚ».

Οι δύο πλευρές

Η δημοσκοπική εικόνα του κόμματος ανοίγει τον εσωτερικό διάλογο ξανά στη Χαριλάου Τρικούπη. Βουλευτές και στελέχη του κόμματος εκτιμούν ότι το προσεχές διάστημα το ΠαΣοΚ οφείλει να επενδύσει στις πολιτικές του θέσεις και στο πώς αυτές θα φθάσουν στην κοινωνία. Ενα ακόμη στοιχείο του εσωτερικού διαλόγου είναι η οργανωτική ανασυγκρότηση του κόμματος.

Στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ από την άλλη πλευρά συζητούν πιο έντονα το θέμα των συνεργασιών. Στέκονται στην ισχυρή τάση που καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις για συνεργασίες και προσεγγίζει περίπου το 45%. Είναι ένα στοιχείο που δεν περνάει απαρατήρητο και όλα σχεδόν τα κεντρικά στελέχη εκτιμούν ότι οι πολίτες ζητούν προοδευτική συνεργασία. Στην πρόσφατη δημοσκόπηση της GPO η κυβέρνηση συνεργασίας του ΠαΣοΚ με κάποια άλλα αριστερά κόμματα προτιμάται από το 20,7% των πολιτών, ενώ η αυτοδύναμη κυβέρνηση της ΝΔ από το 20,3%.

Τραπέζι συνάντησης

Στο πλαίσιο της προσπάθειας για προσέγγιση ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτης Φάμελλος έκανε μια πρόταση την περασμένη Δευτέρα, ένα 48ωρο πριν από την εκδήλωση για το βιβλίο του Κ. Σκανδαλίδη. Με αφορμή ένα άλλο βιβλίο, αυτό του Γιάννη Μπαλάφα για την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, πρότεινε να υπάρξει άμεσα ένα πολιτικό τραπέζι συνάντησης των δυνάμεων που συμφωνούν και να ξεκινήσει η συζήτηση για μια προοδευτική συνεργασία. Το ενδιαφέρον είναι ότι η κεντρική γραμμή δεν θέτει ως προαπαιτούμενο τη συμμετοχή του Ν. Ανδρουλάκη, στη λογική ότι δεν μπορούν να τον περιμένουν, όπως έγινε αρκετές φορές στο πρόσφατο παρελθόν. Και ενώ ασκούν κριτική στον «εγωισμό του Ανδρουλάκη», η πόρτα τους δεν κλείνει.

«Αν δεν ξεκινήσει ούτε στις σημερινές συνθήκες να γίνει επί προγραμματικών θέσεων, δεν θα γίνει ποτέ. Δεν συμφωνώ με μια προεκλογική συμφωνία η οποία θα γίνει μόνο και μόνο για κάποια προεκλογικά οφέλη» είναι η άποψη του Σ. Φάμελλου. Ουσιαστικά στον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν ότι σε πρώτη φάση θα μπορούσαν να προχωρήσουν σε κοινές πρωτοβουλίες, όπως η κατάθεση κοινών προτάσεων στη Βουλή, στο μοτίβο της πρότασης δυσπιστίας.

Προσκλητήριο

Σε αυτή την κατεύθυνση βρίσκονται πολλά στελέχη, όπως ο Νίκος Παππάς – που είχε θέσει το θέμα ακόμα και της συμπόρευσης με το ΠαΣοΚ από το καλοκαίρι του 2024 – η Ολγα Γεροβασίλη, ο Αλ. Φλαμπουράρης, ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος, ο Κώστας Ζαχαριάδης, ο Διονύσης Τεμπονέρας, ο Χρήστος Σπίρτζης, κ.ά. Αντίθετος είναι ο Παύλος Πολάκης, που θεωρεί ότι το μείζον είναι η επανίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ.

Σύμφωνα με πληροφορίες του «Βήματος» το προσεχές διάστημα θα γίνει μια ακόμη προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για κοινή πορεία με προσκλητήριο προς όλους, χωρίς προϋποθέσεις.

Πολιτικός διάλογος

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ζητήσει να υπάρξει άμεσα κοινοβουλευτική συμπόρευση, να ξεκινήσει πολιτικός διάλογος με σχήματα και πολιτικές δυνάμεις που συμφωνούν και να επιδιωχθούν συνεργασίες διεκδίκησης με πολιτικές κινήσεις και κοινωνικούς φορείς για τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία, όπως η ακρίβεια, το κράτος δικαίου και η συνταγματική αναθεώρηση.

Αν με το ΠαΣοΚ η κοινή πορεία είναι δύσκολο και σύνθετο πρόβλημα, η συμπόρευση με τη Νέα Αριστερά, στην παρούσα φάση, είναι το ζητούμενο. Ο Σ. Φάμελλος στο βιβλίο τού Γ. Μπαλάφα το έθεσε πιο επιτακτικά από κάθε άλλη φορά και κάλεσε τη Νέα Αριστερά σε κοινό βηματισμό. Ποιος ο στόχος;

Η επιστροφή στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που μπορεί να γίνει μόνο με το άθροισμα των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς, και παράλληλα η αναχαίτιση του ρεύματος που έχει αποκτήσει η Ζωή Κωνσταντοπούλου και το οποίο αιματοδοτείται κατά κύριο λόγο από πρώην ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ.