Γνώρισα την Εύα Καϊλή τη δεκαετία του 2000 στην Αθήνα. H εντύπωσή μου ήταν ενός ενθουσιώδους ατόμου, το οποίο είχε μια επικοινωνιακή άνεση που συνδύαζε ευφυώς με την εμφάνιση. Η συζήτησή μας δεν μπορώ να πω ότι με έκανε να φανταστώ ότι το κορίτσι αυτό θα είχε κάποιο ιδιαίτερο μέλλον στην πολιτική. Παρέθετε κάποια τσιτάτα και οργανωνόταν πίσω από αυτά. Θυμάμαι στη συζήτησή μας να εκφράζει την άποψη: «Να κάνουμε την πολιτική, μόδα».
Αργότερα δώσαμε μια συνέντευξη μαζί στο πλαίσιο μιας σειράς άρθρων που επιμελείτο ο Θανάσης Νιάρχος στα «Νέα». Κατάλαβα ότι η Εύα Καϊλή είχε «ψηθεί» περισσότερο. Διατηρούσε την άνεση αλλά αυτή τη φορά μπορούσε να αρθρώσει έναν συμπαθή, μεστό λόγο.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
