Στις ειρηνικές επαναστάσεις υπάρχει πάντα κάτι ανεξερεύνητο και αυτό είναι το εύρος της δυναμικής τους. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήρε ένα καθαρό μήνυμα από την κάλπη, ο Αλέξης Τσίπρας βρέθηκε να κοιτάζει την άβυσσο και ο Νίκος Ανδρουλάκης έμεινε με ένα ερώτημα να κρέμεται σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι του: Μπορεί το ΠαΣοΚ να ξαναγίνει η ηγέτιδα δύναμη της Κεντροαριστεράς;
Η μεγάλη φιλοδοξία
Ο κ. Ανδρουλάκης, όπως και ο κ. Μητσοτάκης, έχει την ιστορική ευκαιρία να αναδιατάξει τον πολιτικό του χώρο, καθώς το μετασεισμικό τοπίο στην Κεντροαριστερά δεν έχει μορφοποιηθεί ακόμα. Σε αυτή τη φάση, μόλις στην έναρξη της δεύτερης προεκλογικής περιόδου, θα χρειαζόταν ένας Τειρεσίας για να προβλέψει τα μελλούμενα. Ελλείψει αυτού ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ φυλάει τα ρούχα του για να έχει τα μισά. Με ποσοστό 11,46%, από 8,10% που είχε το 2019, και 220.000 νέους ψηφοφόρους, θα μπορούσε να υπερακοντίσει τις φιλοδοξίες του, αλλά εκείνος αποφεύγει και να επενδύσει στα βάσανα του ΣΥΡΙΖΑ και να αρθρώσει τις λέξεις «αξιωματική αντιπολίτευση».
Η ερώτηση του τίθεται ευθέως, αλλά ο κ. Ανδρουλάκης ξεγλιστρά διά της πλαγίας. Το ΠαΣοΚ, δηλώνει, επιδιώκει να εκφράσει πλειοψηφικά τον προοδευτικό κόσμο της χώρας, ως σοβαρή και, κυρίως, αξιόπιστη αντιπολίτευση. Παράλληλα, κόβει κάθε συζήτηση για συγκυβέρνηση με τη ΝΔ, ακόμα και αν έχει 148-149 έδρες. Ας βρει άλλο κόμμα να συγκυβερνήσει ο κ. Μητσοτάκης, είναι η απάντησή του.
Σε ό,τι αφορά τη συγκυβέρνηση με τη ΝΔ, το εκλογικό αποτέλεσμα του έλυσε τα χέρια. Η τακτική «ούτε Μητσοτάκης ούτε Τσίπρας» ήταν παρακινδυνευμένη, αλλά έφερε αποτέλεσμα. Το ΠαΣοΚ δεν χρειάζεται να σώσει ξανά τη χώρα. Ο κ. Ανδρουλάκης μπορεί, απερίσπαστος από κυβερνητικές ευθύνες, να οργανώσει το κόμμα του ως ισχυρό αντιπολιτευτικό πόλο. Την πολιτική ευκαιρία του την έδωσαν οι πολίτες, όχι απλόχερα, αλλά σίγουρα του έκλεισαν το μάτι. Στο χέρι του είναι να την αξιοποιήσει.
Το ΠαΣοΚ, για πρώτη φορά μετά το 2010, βρίσκεται σε πορεία ανάκτησης των εθνικών χαρακτηριστικών του και η δυναμική που δημιουργείται είναι ανοδική, αλλά δεν είναι διασφαλισμένη.
Ο κ. Ανδρουλάκης, όντας παρών μόνο το τελευταίο διάστημα της προεκλογικής περιόδου, πρέπει να ενισχύσει το ηγετικό του προφίλ, να προσεγγίσει κοινά και γεωγραφικές περιοχές που το κόμμα του έμεινε πίσω, να βγάλει στο προσκήνιο τα νέα πρόσωπα που ανάδειξε η κάλπη, τα οποία είναι αρκετά και ενδιαφέροντα.
Εχει μπροστά του τέσσερις εβδομάδες για να εξισορροπήσει τις αδυναμίες του και να προβάλει τα πλεονεκτήματά του.
Σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠαΣοΚ έχει έναν κρυμμένο άσο στο μανίκι του. Τις βαθιές ρίζες του στην αυτοδιοίκηση, στον συνδικαλισμό και στις επιστημονικές ενώσεις. Απισχνασμένες ύστερα από 13 χρόνια κρίσης, αλλά ακόμα ζωντανές. Ενα καλό εκλογικό αποτέλεσμα – η μόνη πρόβλεψη που τολμούν οι δημοσκόποι είναι ότι και με τη δύναμη της αδράνειας το ΠαΣοΚ μπορεί να βρεθεί ακόμα 1-2 μονάδες ψηλότερα – και με μια γενναία ανασυγκρότηση, ουδείς μπορεί να μαντέψει τι κλαδιά θα ξεπετάξουν. Ενα ενδιαφέρον στοιχείο που προκύπτει από τη μέτρηση της εταιρείας Qed είναι ότι το 32% των ψηφοφόρων σκέπτονται να ψηφίσουν διαφορετικά στις 25 Ιουνίου από ό,τι ψήφισαν στις 21 Μαΐου, κάτι που ενισχύει τις προσδοκίες ανόδου του ΠαΣοΚ.
Οι κρίσιμες 28 ημέρες
Οι επόμενες 28 ημέρες θα είναι οι πιο κρίσιμες για τη μελλοντική πορεία του ΠαΣοΚ. Είτε θα καταφέρει να πετύχει τους στόχους του είτε θα καταποντιστεί. Στο επιτελείο του κ. Ανδρουλάκη έχουν πλήρη επίγνωση του δύσκολου και σύνθετου στοιχήματος που καλούνται να διαχειριστούν και γι’ αυτό προτάσσουν το τρίπτυχο προγραμματική αντιπολίτευση με ρεαλιστικές κοστολογημένες προτάσεις, πολιτικό ήθος, αξιοπιστία και σοβαρότητα. Ετσι ελπίζουν να χτυπήσουν ταυτόχρονα την αχίλλειο πτέρνα και των δύο αντιπάλων τους. Το ανεξέλεγκτο τεχνοκρατικό «μονοπώλιο» της ΝΔ και τη χρόνια αναξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ. Για να γίνει το ΠαΣοΚ μια δύναμη, στην οποία να μπορούν να ακουμπήσουν οι πολίτες χωρίς φόβο για ακυβερνησία και περιπέτειες, δεν χρειάζονται μόνο υποσχέσεις, αλλά πολλή, σκληρή και μεθοδική δουλειά. Μόνο τότε θα δικαιούται ο κ. Ανδρουλάκης να λέει ότι ατενίζει έναν εκλογικό ορίζοντα χωρίς σύνορα.
