Το βασικό χαρακτηριστικό μιας ανεπτυγμένης κοινωνίας δεν είναι η δημιουργικότητά της, αλλά το γεγονός ότι την εκτιμά και την ευγνωμονεί, έγραφε σχεδόν έναν αιώνα πριν ο Κλάιβ Μπελ, μέλος της πρωτοποριακής ομάδας «Μπλούσμπερι» (Τ.Σ. Ελιοτ, Αλ. Χάξλεϊ, Μπ. Ράσελ, Βιρτζίνια Γουλφ μεταξύ άλλων). Μια και στην αρχή κάθε καινούργιας χρονιάς, ή ακόμα περισσότερο δεκαετίας, συνηθίζουμε να κοιτάζουμε προς το μέλλον και να προσδοκούμε ότι θα αφήσουμε πίσω παθογένειες και ψευδαισθήσεις, ίσως έχουμε μία ακόμα ευκαιρία να ξαναβρούμε την αυτο-αλληλοεκτίμησή μας.
Να γίνει κοινή πεποίθηση, στον βαθμό που είναι φυσικά δυνατό, ότι δεν μπορούμε να κάνουμε το άλμα που χρειαζόμαστε αν δεν κατανοήσουμε το παρελθόν μας, αν δεν αναγνωρίσουμε τα λάθη και τα πάθη των διχαστικών και εγωιστικών επιλογών μας. Είναι θεμιτό να συγκινούμαστε και να θαυμάζουμε μεμονωμένες επιτυχίες επιστημόνων ή αθλητών, αλλά είναι πια καιρός να αποφασίσουμε ως κοινωνία και ως πολιτικό σύστημα ότι μπορούμε να ξεφύγουμε από τα σύνδρομα καταδίωξης και μειωμένων προσδοκιών που μας κατατρύχουν.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
