«Ναι, έτσι είναι, το έχω αποδεχθεί» μου απαντάει γελώντας η Εφη Αχτσιόγλου όταν τη ρωτάω εάν τη χαρακτηρίζει «ο τετράγωνος τρόπος» με τον οποίο λέει πως σκέφτεται. Εχει έρθει η ώρα να την ευχαριστήσω για τη συζήτηση, αλλά με αιφνιδιάζει με μια ερώτηση.
«Οταν γράφεις στίχους, είναι επειδή σε απασχολεί κάτι έντονα για μεγάλο διάστημα; Είναι μια συναισθηματική έκρηξη της στιγμής;».
«Οχι, δεν γράφω ποτέ εν θερμώ».
«Θέλω την ημέρα που θα φύγεις από το πρωί να μου γελάς» το έγραψες εν ψυχρώ;
«Ναι, έτσι γράφτηκε».
«Αυτός ο στίχος σε διαλύει, δεν θα το πίστευα ποτέ εάν δεν μου το έλεγες».
