Ηαπόφαση της Ελλάδας να πρωτοστατήσει στις ανθρωπιστικές επιχειρήσεις στη γείτονα έχει συντείνει στην αποφόρτιση των εντάσεων και στη δημιουργία ενός θετικού momentum στις διμερείς σχέσεις. Η ακύρωση της αεροναυτικής άσκησης «Γαλάζια Πατρίδα» από την Τουρκία και η υψηλού συμβολισμού επίσκεψη του υπ. Εξωτερικών Νίκου Δένδια στις πληγείσες περιοχές πιστοποιούν ότι αυτό έχει απτό αντίκτυπο, προς το παρόν τουλάχιστον, και στο διπλωματικό πεδίο. Ενα νέο κλίμα δημιουργείται σε σχέση με την Τουρκία και σε επίπεδο διεθνούς κοινότητας. Δεν διαφεύγει της προσοχής το γεγονός ότι ανάμεσα στις εβδομήντα τέσσερις χώρες που προσέτρεξαν είναι η Σουηδία – στην είσοδο της οποίας στο ΝΑΤΟ η Αγκυρα προβάλλει προσκόμματα – το Ισραήλ – με το οποίο μόλις πρόσφατα άρχισαν να εξομαλύνονται οι σχέσεις – και η Αρμενία – με την οποία δεν έχει καν συνάψει διπλωματικές σχέσεις ενώ, ταυτόχρονα, οι δισταγμοί του αμερικανού υπ. Εξωτερικών Αντονι Μπλίνκεν για επίσκεψη στη χώρα εξανεμίστηκαν.
Εν τούτοις δεν παύουν να είναι πρώιμοι οι παραλληλισμοί της αυθόρμητης ανθρωπιστικής αλληλεγγύης μετά τους σεισμούς με την ελληνοτουρκική «στροφή» του 1999. Η Τουρκία τότε ήταν ένα χρεοκοπημένο κράτος που προσέτρεχε στο ΔΝΤ για στήριξη και έβλεπε ως μονόδρομο την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Σε μια μεταψυχροπολεμική περίοδο αμερικανικής παντοδυναμίας, με την ΕΕ να ενισχύεται διαρκώς, η τουρκική κοινή γνώμη και οι αναδυόμενες πολιτικές τάξεις στράφηκαν προς τη Δύση. Η ελληνική αρωγή εξελίχθηκε σε πυρήνα ενός αφηγήματος που υποσχόταν μια φυγή προς τα εμπρός, ένα σημείο καμπής που απέληξε στη Σύνοδο Κορυφής του Ελσίνκι.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
