Το γραφείο του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ όσο και του ύπατου εκπροσώπου για την εξωτερική πολιτική Ζοζέπ Μπορέλ – και φυσικά η γερμανική Καγκελαρία – θα ήθελαν την όσο το δυνατόν ταχύτερη επανέναρξη των συνομιλιών. Η Αγκυρα έχει επιδοθεί το τελευταίο διάστημα σε «επίθεση γοητείας», ενώ παράλληλα χρησιμοποιεί το Μεταναστευτικό ως μοχλό πίεσης γνωρίζοντας ότι αυτό αποτελεί τη μεγαλύτερη ανησυχία ιδιαίτερα για το Βερολίνο. Πληροφορίες από τις Βρυξέλλες αναφέρουν ότι ο κ. Ερντογάν έθεσε στην τελευταία συνομιλία του με τον κ. Μισέλ το θέμα της χρηματοδότησης από την ΕΕ μέρους της ανοικοδόμησης της Βόρειας Συρίας ώστε να αποτραπεί νέα έξοδος προσφύγων, στο πλαίσιο μιας συζήτησης για αναθεώρηση της Δήλωσης ΕΕ – Τουρκίας του Μαρτίου 2016.
Υπάρχει τέλος το ζήτημα της ατζέντας. Εκ της φύσεώς τους, οι διερευνητικές επαφές έχουν ως στόχο να ξεκαθαριστεί ποιο θα είναι το αντικείμενο μιας μελλοντικής διαπραγμάτευσης. Η Τουρκία έχει θέσει μια σειρά από ζητήματα, τα περισσότερα εκ των οποίων δεν γίνονται αποδεκτά από την Ελλάδα. Θα έπρεπε να είναι κάποιος αφελής να πιστεύει ότι μια ελληνική κυβέρνηση θα δεχόταν π.χ. να συζητήσει σε μια διαπραγμάτευση την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου ή των Δωδεκανήσων. Επίσης, η Αγκυρα εμφανίζεται να επιθυμεί μια παράλληλη συζήτηση σε επίπεδο διερευνητικών επαφών και Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) επί αεροναυτιλιακών θεμάτων. Με την καχυποψία για τις τουρκικές προθέσεις όμως ευλόγως στα ύψη, η Αθήνα ίσως θα έπρεπε να αποφύγει μια τέτοια εξέλιξη αν και από ορισμένες πλευρές επιδιώκεται μια συζήτηση περί ΜΟΕ μέσω ΝΑΤΟ – κάτι που μάλλον δεν ενθουσιάζει την ελληνική πλευρά.
