Τον τελευταίο καιρό τα ίδια τα γεγονότα φέρνουν στο προσκήνιο του δημόσιου χώρου το ζήτημα της αξιοπιστίας και της εμπιστοσύνης των πολιτικών εκφραστών. Η χρήση των λέξεων «αξιοπιστία» και «εμπιστοσύνη» πυκνώνει, είτε ως επιχείρημα σταθερότητας είτε ως καταγγελία σοβαρής έλλειψης και πολιτικού κενού. Στο καθημερινό μέτωπο δοκιμάζεται το περιεχόμενό τους. Δοκιμάζονται πρόσωπα, κρίνεται η πράξη τους.
Η υπόθεση των παρακολουθήσεων και η ολοκλήρωση του κύκλου των υποσχέσεων στη ΔΕΘ φέρνουν με τον τρόπο τους στο φως της καθημερινής παρατήρησης την κρίσιμη πάντα ερώτηση, που άλλοτε ηχηρά και άλλοτε σιωπηρά διατρέχει κάθε κοινωνική συγκρότηση: «Τι και ποιον να εμπιστευτείς;».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
