Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η αναφορά του Κάρολου Παπούλια στην κρίση του 1987. Στην ερώτηση εάν εκείνος ο Μάρτιος με την έξοδο του «Σισμίκ», του σεισμογραφικού πλοίου των Τούρκων, ήταν η δυσκολότερη των ελληνοτουρκικών σχέσεων, μου απάντησε: «Ηταν μια σειρά από κρίσεις. Βεβαίως με το «Σισμίκ» ήταν πολύ σημαντική, διότι η κρίση όδευε προς μια σφοδρή σύγκρουση. Στις κρίσεις, βέβαια, φαίνονται και οι ικανότητες του ηγέτη. Οι αποφάσεις του και οι κινήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου για την αποτροπή μιας θερμής σύγκρουσης εμπεριείχαν μια τελειότητα. Θυμάμαι ότι βρισκόμουν στο Καστρί και συζητούσαμε, τρεις τα ξημερώματα, για τη δυνατότητα αντιμετώπισης της κρίσης. Πρότεινα στον πρόεδρο, βάσει ενός πρωτοκόλλου συνεργασίας που είχαμε υπογράψει με τη Βουλγαρία και προέβλεπε ότι σε περιόδους κρίσεων μπορούμε να ζητάμε τη βοήθεια άλλου μέρους, να γράψει μια ιδιόχειρη επιστολή για τον πρόεδρο Ζίβκοφ και να φύγω την άλλη μέρα το πρωί για τη Σόφια. Οπως και έγινε. Την άλλη μέρα το πρωί είχαμε Υπουργικό Συμβούλιο και ο Παπανδρέου ανήγγειλε ότι ο Παπούλιας φεύγει για τη Σόφια. Μου διέθεσαν ένα στρατιωτικό αεροπλάνο και έφυγα αμέσως».
Ο Παπούλιας ανέφερε στον γράφοντα ότι οι Βούλγαροι τον υποδέχθηκαν πολύ θερμά και σημείωσε: «Οπως έλεγε ο υπουργός Εξωτερικών Μπλαντένοφ, ποτέ δεν είχε ζήσει μια τόσο αστραπιαία επίσκεψη ομολόγου του. Με περίμενε ο ίδιος στο αεροδρόμιο και πήγαμε κατευθείαν στον Ζίβκοφ. Του περιέγραψα την κατάσταση. Μου απάντησε: «Να πεις στον φίλο μου Ανδρέα να μη σκέφτεται καθόλου τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, γιατί θα στείλω μια μηχανοκίνητη ταξιαρχία στα βουλγαροτουρκικά σύνορα. Να ξέρετε ότι είμαστε αλληλέγγυοι συμπαραστάτες της Ελλάδας στην κρίση»».
Στο ερώτημα εάν εκεί κρίθηκε το παιχνίδι, αφού ο Παπούλιας αναφέρει πως είχαν προηγηθεί οι δικές του συναντήσεις με πρέσβεις τής τότε ΕΟΚ, συνέχισε: «Είχαμε εξηγήσει πλέον ότι η Ελλάδα ήταν αποφασισμένη να προχωρήσει. Τα μηνύματα αυτά και ιδιαίτερα της Σόφιας ήταν καταλυτικής σημασίας. Ο Οζάλ, που ήταν στις ΗΠΑ, επιστρέφοντας έκανε σταθμό στο Λονδίνο. Εκεί έμαθε τα τελευταία νέα, ότι είχα διαμηνύσει στους πρέσβεις του ΝΑΤΟ πως ένας ελληνοτουρκικός πόλεμος θα ήταν σε βάρος της Συμμαχίας, αλλά και σε βάρος της Τουρκίας, αφού ο παράγοντας Βουλγαρία τάσσεται υπέρ της Ελλάδας. Ετσι λύθηκε εκείνη η μεγάλη κρίση. Πρέπει να πω ότι και διπλωμάτες και αναλυτές των διεθνών σχέσεων έλεγαν ότι «ήταν μια αριστοτεχνική κίνηση του Ανδρέα Παπανδρέου». Και όπως λέω, πρέπει να διδάσκεται στα σεμινάρια διπλωματικής τέχνης».
