Τη μεγαλύτερη και βαθύτερη κρίση των τελευταίων 100 χρόνων ζει η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Από την αρχή της πανδημίας ο κλήρος και η ιεραρχία αρνήθηκαν να αποδεχτούν τη σοβαρότητα της κατάστασης, ενώ σε πολλές περιπτώσεις μετέδιδαν σκοταδιστικά μηνύματα προς το ποίμνιο και «ψεκασμένες» απόψεις του τύπου ο ιός δεν μεταδίδεται με τη Θεία Κοινωνία και ότι η μοναδική αποτελεσματική αντιμετώπιση του ιού ήταν η… πίστη. Στη συνέχεια η αποσιώπηση των κρουσμάτων, η απόκρυψη των γεγονότων, η «ατολμία» αποδοχής του γεγονότος και σε ορισμένες περιπτώσεις οι διφορούμενες παραπλανητικές δηλώσεις έφεραν την ιεραρχία σε εξαιρετικά δυσμενή θέση.
Η ασθένεια του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου, η εκδημία του αοιδίμου Μητροπολίτη Λαγκαδά Ιωάννη, οι πληροφορίες για ιεράρχες που μπαινοβγαίνουν στα νοσοκομεία χωρίς να δημοσιοποιούν την ασθένειά τους, οι ιερείς, οι διάκονοι, οι ιεροψάλτες, οι οδηγοί που έχουν νοσήσει και ορισμένοι έχουν φύγει και από τη ζωή, πολλά μοναστήρια που έκλεισαν τις πύλες τους γιατί οι μοναχές και οι μοναχοί νοσούν, από την Αλεξανδρούπολη μέχρι τα Μετέωρα, έχουν προκαλέσει τριγμούς στο εσωτερικό της ιεραρχίας. Η πλειονότητα των αρχιερέων επιλέγουν αυτή την ώρα τη σιωπή λόγω της έκρυθμης κατάστασης. Κορυφαίοι επιστήμονες που συνδέονται με πνευματικούς ισχυρούς δεσμούς και αποτελούν το «οπλοστάσιο» της Εκκλησίας προσπάθησαν να προειδοποιήσουν τους ιεράρχες, όμως εισακούστηκαν μόνο μετά τη διόγκωση του προβλήματος.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
