Μεταξύ όλων των άλλων, οι κάλπες της 21ης Μαΐου έβαλαν την πολιτική σφραγίδα σε μία εσωκομματική διαδικασία, η οποία εξελισσόταν παρασκηνιακά τα τελευταία χρόνια. Οι λιγότερο ή περισσότερο φιλόδοξες απόπειρες εσωτερικών ομαδοποιήσεων, με αναφορές είτε στον Κώστα Καραμανλή, είτε στον Αντώνη Σαμαρά και οι απόπειρες αναζωπύρωσής τους, ειδικά με αφορμή την υπόθεση των υποκλοπών, στην ουσία εξουδετερώθηκαν.
Οι όποιες αναταράξεις θεωρήθηκαν πιθανές έπειτα από τις δημόσιες παρεμβάσεις του πρώην πρωθυπουργού, είτε πέρυσι στα Ανώγεια, είτε με τη δήλωση περί μη συμμετοχής του στις εκλογές, φάνηκε ότι ελάχιστα επέδρασαν και πάντως η συντριπτική επικράτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έδειξε ότι πιθανώς όλα τα εσωκομματικά στερεότυπα έχουν ήδη ανατραπεί.
Υπό αυτό το πρίσμα, ορισμένοι ήδη θεωρούν τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2023 μία τομή στην ιστορία των σχεδόν πενήντα ετών του κόμματος. Οπως εκτιμούν και επισημαίνουν, σε περίπτωση κατά την οποία τα αποτελέσματα της 25ης Ιουνίου θα είναι αντίστοιχα (ή και καλύτερα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη), θα έχει συντελεστεί η «αποκαραμανλοποίηση» του κόμματος.
