Τριάντα χρόνια μετά, το «φάντασμα» της διάσπασης του ΚΚΕ μοιάζει να μην είναι εδώ… Αποτελεί μια μακρινή ανάμνηση για τους πρωταγωνιστές της ταραγμένης εκείνης περιόδου, οι οποίοι με δυσκολία επιθυμούν να την ανασύρουν στη μνήμη τους. Δεν είναι μόνο η απόσταση τριών δεκαετιών και οι κοσμογονικές αλλαγές -οικονομικές, τεχνολογικές και κοινωνικές – που μεσολάβησαν, είναι κυρίως οι πληγές και οι ανεκπλήρωτες προσδοκίες για τους ηττημένους της αναμέτρησης και από την άλλη οι αγωνιώδεις προσπάθειες και οι αντιξοότητες για τους νικητές να στήσουν εκ νέου στα πόδια του το σε μεγάλο βαθμό αποδεκατισμένο κόμμα σε μια φάση ιστορικής ήττας του «υπαρκτού σοσιαλισμού».
Στην πραγματικότητα δεν συγκρούστηκαν μόνο δύο αντίπαλα εσωκομματικά στρατόπεδα, αλλά δύο «κόσμοι», δύο διαφορετικές αντιλήψεις για τον χαρακτήρα, τη φυσιογνωμία και τον ρόλο που καλούνταν να διαδραματίσει στη συγκεκριμένη ιστορική καμπή το ΚΚΕ. Γι’ αυτό και η διαμάχη ήταν αδυσώπητη ξεπερνώντας κάθε προηγούμενο στην πολυκύμαντη και διάσπαρτη με συγκρούσεις και διασπάσεις ιστορία του κόμματος της κομμουνιστικής Αριστεράς.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
