Οι πολέμιοί του το αποκαλούν «ακραίο» Κέντρο, δανειζόμενοι τον όρο που υιοθέτησε ο Εμανουέλ Μακρόν θέλοντας να προσδώσει στο «κεντρώο» πρόγραμμά του έναν δυναμικό και ριζοσπαστικό χαρακτήρα. Πρόκειται για τον χώρο εκείνον που συγκροτούν οι εναπομείναντες φορείς του σημιτικού εκσυγχρονισμού συμπεριλαμβανομένης της «συνιστώσας» του Ποταμιού, οι αποκαλούμενοι «Μενουμευρωπαίοι», το τμήμα δηλαδή εκείνο που αποτέλεσε τον πυρήνα του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου και συντάχθηκε με τη μεταρρυθμιστική «ατζέντα» του Κυριάκου Μητσοτάκη στηρίζοντάς τον στις εκλογές του 2019.
Παραμένει αταλάντευτο
Πώς τοποθετείται εκλογικά σήμερα το κομμάτι αυτό; Εχουν επανατοποθετηθεί έναντι του Κυριάκου Μητσοτάκη και σε τι βαθμό; Από τις μετακινήσεις ψηφοφόρων και τα μεγέθη των συσχετισμών που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις, δεν προκύπτουν ανατροπές ως προς τη στάση αυτής της μερίδας ψηφοφόρων, παρότι έχουν αλλάξει οι συγκυρίες και παρά τις «σκιές» που βάρυναν την ιδιότυπη αυτή «συγκατοίκηση» με τη ΝΔ του κ. Μητσοτάκη.
«Πλησιάζοντας προς τις εκλογές, αυτό το κομμάτι παραμένει αταλάντευτο» σημειώνουν αναλυτές, οι οποίοι μάλιστα δεν αποκλείουν διεύρυνση του εκλογικού ρόλου που θα παίξουν οι «ακροκεντρώοι» αναπληρώνοντας τις όποιες απώλειες της ΝΔ «από τα δεξιά» της.
Η αδυναμία του ΠαΣοΚ
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους, «ο κόσμος του 2019 παραμένει αμετακίνητος» και παρά τις ενστάσεις του για μεταρρυθμιστικές αρρυθμίες της κυβέρνησης, για ανεπάρκειες στην πρόληψη και διαχείριση κρίσεων, καθώς και για μείζονα θεσμικά ζητήματα όπως αυτά που ήρθαν στην επιφάνεια με την υπόθεση των παρακολουθήσεων, φαίνεται να μην αίρει την εμπιστοσύνη του προς το πρόσωπο του κ. Μητσοτάκη.
«Δεν βλέπει άλλη αξιόπιστη κυβερνητική πρόταση» λένε χαρακτηριστικά, επικαλούμενοι το επιχείρημα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «μένει χωρίς κυβερνητική προοπτική», αφού το αφήγημά του περί προοδευτικής κυβέρνησης συνεργασίας αποδομείται από τη στάση που τηρούν τα άλλα κόμματα τα οποία αποτελούν τους εν δυνάμει εταίρους (από το ΠαΣοΚ έως το ΚΚΕ και το ΜέΡΑ25), ενώ το ΠαΣοΚ «εκπέμπει ένα θολό σήμα» όσον αφορά το ζητούμενο της κυβερνησιμότητας.
«Αυτός ο κόσμος θέλει να κυβερνηθεί η χώρα χωρίς ταλαντεύσεις και απρόοπτα» αναφέρουν χαρακτηριστικά, ερμηνεύοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την αδυναμία του ΠαΣοΚ να ανακάμψει δημοσκοπικά στο Λεκανοπέδιο όπου εντοπίζεται η κύρια μάζα των «ακροκεντρώων».
«Μπορεί να επιστρέψει στο ΠαΣοΚ κάποιος απογοητευμένος από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι από τον Μητσοτάκη» εκτιμά δημοσκόπος. «Ο κόσμος με αίσθηση εθνικής ευθύνης μένει στον Μητσοτάκη γιατί δεν έχει αξιόπιστη εναλλακτική λύση» αναφέρουν πολιτικοί παρατηρητές, ερμηνεύοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τη «χαρακτηριστική αντοχή και συσπείρωση» που εμφανίζει στις μετρήσεις η ΝΔ.
Οι αποκλίσεις που προέκυψαν με κορυφαίο το ζήτημα των υποκλοπών και των θεσμικών ζητημάτων που εγέρθηκαν για το κράτος δικαίου και τις συνταγματικές ελευθερίες στη σύγχρονη Ελλάδα έθεσαν οριακά διλήμματα.
Είναι ωστόσο κάτι το οποίο δεν φαίνεται να καταλαμβάνει, σύμφωνα με εκτιμήσεις, την κρίσιμη μάζα όσων συσπειρώθηκαν στηρίζοντας τον αρχηγό της ΝΔ, με κοινό σημείο αναφοράς τους την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και την αποτροπή ανάκαμψής του, πρόταγμα που παραμένει επίκαιρο.
Μνήμες από το ζοφερό 2015
Η προεκλογική «χορηγία» του Γιάνη Βαρουφάκη προς τη ΝΔ με την επαναφορά εκ μέρους του των σχεδίων παράλληλου νομίσματος αναθέρμανε τις μνήμες και διήγειρε τα αντι-ΣΥΡΙΖΑ αντανακλαστικά από την εποχή του ζοφερού 2015, με τα capital controls, τις ουρές στις τράπεζες και το δημοψήφισμα-«μπλόφα». Οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν έδειξαν ότι το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο «είναι εδώ» τηρουμένων των συνθηκών και αναλογιών. Απλώς τότε ο στόχος ήταν να ηττηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ σήμερα είναι να μην επιστρέψει.
