Πριν από λίγες ημέρες συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από την ορκωμοσία της Κατερίνας Σακελλαροπούλου. Η αλήθεια είναι πως καιρό τώρα θέλω να γράψω για την Πρόεδρο, αλλά το αναβάλλω διαρκώς με την αίσθηση μιας κάποιας αδικαιολόγητης «ενοχής» λόγω της προηγούμενης γνωριμίας μας. Πράγματι, την κυρία Σακελλαροπούλου έτυχε να τη γνωρίσω προ ετών σε μια συνθήκη εντελώς διαφορετική: Ημαστε γειτόνισσες. Τότε βεβαίως δεν ήξερα καν ποια είναι (ήταν πριν αναλάβει την προεδρία του Συμβουλίου της Επικρατείας), ούτε και θα μπορούσα προφανώς να φανταστώ πως μια δεκαετία αργότερα, στο παραδιπλανό διαμέρισμα θα έμενε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Αν και θα μπορούσα πολλά να πω για την ευγένεια και τη ζεστασιά της γειτόνισσάς μου, κλείνω εδώ το προσωπικό κομμάτι, που θέλησα μόνο για λόγους ειλικρίνειας να αποκαλύψω.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
