Αυτές τις ημέρες που όλοι μιλούν για τη Ρούλα, θα μου επιτρέψετε να σας μιλήσω για μια «Ελένη», που δεν τη λένε Ελένη, αλλά προτιμά να πει την ιστορία της χωρίς να σας συστηθεί. Ενα σαββατόβραδο πριν από κάποια χρόνια λοιπόν, η Ελένη – 22 ετών – διασκέδαζε με φίλους της σε ένα μπαρ. Εκείνο το βράδυ, η ζωή της άλλαξε για πάντα. Το έγκλημα, ομαδικός βιασμός, συντελέστηκε μέσα στις τουαλέτες του χώρου. Τις επόμενες ώρες έπρεπε, παρά το σοκ, να πάρει αποφάσεις. Αποφάσισε να μιλήσει. Στην αστυνομία αντιμετώπισε όχι απλώς δυσπιστία, αλλά και μια προσπάθεια να μεταπειστεί. Εν ολίγοις, προσπάθησαν να την πείσουν πως δεν είχε καταλάβει καλά τι της συνέβη, γιατί τέτοια πράγματα δεν συμβαίνουν έτσι απλά.
Επειτα ήρθε η ώρα του ιατροδικαστή. «Επρεπε», μου λέει, «να μην κάνω μπάνιο. Μα πώς θα μπορούσα να μην κάνω μπάνιο; Θυμάμαι πως πλύθηκα τρεις φορές με μανία». Τα διαδικαστικά ολοκληρώθηκαν και η υπόθεση πήρε τον δρόμο της. Δρόμο ανηφορικό και ατελείωτο:
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
