Τον Αύγουστο του 2019, για πρώτη φορά μετά τις εκλογές, το πολιτικό σκηνικό μύριζε μπαρούτι. Η κυβέρνηση είχε φέρει στη Βουλή το νομοσχέδιο με το οποίο θα καταργούσε πλήρως το πανεπιστημιακό άσυλο και οι αντιδράσεις ήταν έντονες. Πριν από την ψήφιση του νομοσχεδίου υπήρξε, στο παρασκήνιο, με πρωτοβουλία της Φώφης Γεννηματά, μια προσπάθεια συνεννόησης με τον Κυριάκο Μητσοτάκη έτσι ώστε το νομοσχέδιο να ψηφιστεί και από το Κίνημα Αλλαγής. Δεν καρποφόρησε. Η συμβιβαστική πρόταση της Χαριλάου Τρικούπη εκτιμήθηκε ότι «θόλωνε» το μήνυμα αποφασιστικότητας της κυβέρνησης προς την κοινωνία. «Δεν εκλέχθηκα για να συναινέσω με το ΚΙΝΑΛ αλλά για να υλοποιήσω την εντολή των αλλαγών που μου έδωσαν οι πολίτες» φέρεται να είπε ο Πρωθυπουργός στους συνεργάτες του. Την ίδια ώρα, στις δημοσκοπήσεις ένα μεγάλο μέρος της εκλογικής βάσης κυρίως του Κινήματος Αλλαγής, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, εμφανιζόταν να μην υιοθετεί την κριτική των κομμάτων τους για αστυνομοκρατία και αυταρχισμό και να στηρίζει τη «σκληρή γραμμή» της κυβέρνησης.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
